کتابخانه بالقرآن

چکامه همدلی 2: نگارینه ای مانا در گفتار مجری و زیرنویس های تلویزیونی (مناسبت های ملی، بین المللی) صفحه 83

صفحه 83

ص:85

قیام خونین 17 شهریور (17 شهریور 57)

گفتار مجری

ژاله تا آن روز جز نامی بر دیوارهای شهر نبود. کسی نمی پنداشت روزی در میان بال های ملایک ناپدید شود و معراج هزاران پرستوی عاشق گردد کسی گمان نمی کرد، آن جا مسیر پیوستن سیل خروشان فریادها به اقیانوس موج انگیز حماسه شود و خوشه زاری از مشت های جوانه زده از قلب های همرنگ گردد؛ اما چه ناجوانمردانه این خوشه های طلایی در یورشی وحشیانه دسته دسته چیده شدند و به خاک و خون در آرمیدند. یاد و خاطره این روز رهایی، روز شگفتن قلب ها و سینه ها و رویش فریادها را گرامی داشته، راه شهیدان گلگون کفن این قیام را ادامه می دهیم.

آن روز مشت های گره کرده، به یاری هم آمده بودند تا بر تندیس کهن ایمان و اراده خود نقش دیرپای دیگری از حماسه حک کنند. آنها یاوران همیشه بیدار خمینی بودند که عافیت طلبی از بدن های تازیانه خورده شان گریزان بود. آنهاهزاران هزار عاشق سینه چاک بودند که در آزمونی سخت پا نهاده، مدالی از سرخی شهادت بر سینه ها آویختند و چه زیبا و وصف ناشدنی از این آزمون سخت، بیرون آمدند. یاد و نام هزاران شهید خفته به خون میدان ژاله را گرامی می داریم.

ژاله بر گلبرگ لاله ها نشسته بود. در و دیوار در طراوت خون شسته شده و ژاله در ازدحام لاله ها گم شده بود. ژاله از گلبرگ لاله شرم داشت و جایش را به لاله سپرد؛ لاله ای که در فصل تاریخ سازِ یک موج، یک طوفان و یک فرهنگ شد. خاطره این روز به یاد ماندنی و بزرگ را بر ماندگارترین کتیبه تاریخ نقش خواهیم کرد.