کتابخانه بالقرآن

چکامه همدلی 2: نگارینه ای مانا در گفتار مجری و زیرنویس های تلویزیونی (مناسبت های ملی، بین المللی) صفحه 91

صفحه 91

ص:93

د. شهادت شهید مدنی رحمه الله دومین شهید محراب (20 شهریور)

گفتار مجری

داغ تو را چگونه باور می کردیم؟ سوگ تو را چگونه شیون می کردیم؟ و ماتم تو را چگونه درمان می نمودیم؟ آه که هجران تو با دل زخم دیده این مردم چه کرد؟ تو که دیدار چهره ات چین و چروک غم از پیشانی ملّت باز می کرد و زلال اطمینان و اراده بر گونه ها جاری می ساخت. تو که سخنانت از زخم شمشیر بر جان بدکنشت و دیوسانِ منافقان کوردل، کاری تر بود. تو که جماعتی بر ایمان راسخ تو تکیه زده بودند و از استواری تو به خود می بالیدند. تو که مهربانی سینه ات به وسعت دشت بود و درد همه نیازهای مردم محروم و ستم دیده را در خود جای می داد؛ اما افسوس که در آن جمعه خونین تو را از پیکره امت جدا نمودند. دستان مهربانت تحفه گیر جدت رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم در بهشت باد!

سلام بر تو ای دومین شهید پر کشیده از محراب، سلام بر تو ای مدنی استوار، سلام بر تو و آن محراب خونین که یاد شهید کوفه و نماز شکسته اش را در دل هازنده کرد. تو از رواق نورانی نماز جمعه تا کهکشان ها بال گشودی. سلام بر تو و آن پاره های پیکرت که سجاده ای از خلوص را طراوت بخشید. در آن آدینه دریغ انگیز، چه وحشیانه، حریم نمازت را شکستند و پا بر سجاده گلگونت گذاردند. صد دریغ و افسوس از این هجران جانسوز.

یاد باد آن محراب و سجاده خونین، آن دم که روح بی قرار تو را در آغوش سرخ خود کشیده بود و با التماس می خواست که باز، همراز روزهای انتظارش باشی. روزهای انتظار رسیدن تک سوار موعود که آدینه را از سیاهپوشی خود بیرون آوَرَد. اما پیک عشق به دنبال تو آمده بود تا تو را به لقای هم قطاران خود برساند. ای سید جلیل! ای فرزند زهرا! ای امام جمعه دل های بی قرار. شهادت علی وار تو