فصلنامه اشارات - شماره 17 صفحه 131

ص:137

متن ادبی

حضور در میعادگاه

سیده طاهره موسوی

دره های گناه

در ازدحام وسوسه ها، در معرض بی امان غفلت ها، در هجوم بی وقفه لحظه های گناه آلود و در همسایگی غم آلود معصیت، شاید چشم بر جانان بسته و لغزیده باشی. آن گاه ردپاهای گام هایت را که دگرباره دنبال کنی، اندوهی سنگین از شرم و پشیمانی بر قامت خمیده دلت فرومی ریزد و آتش فراق چنان در دلت زبانه می کشد که شعله هایش تمام شمع های بازگشت و توبه را روشن می کند.

آری، باید بازگردی از ردپاهایی که تو را راهیِ جاده های لبریز از غفلت می کند؛ جاده هایی که تو را به فروافتادن در قعر دره های معصیت می رسانند، تا خارهای عصیان، قلبت را برای همیشه نشانه نروند.

آری، باید بازگردی و راهی دگر بپیمایی؛ راهی که در مسیر عبورش هزاران چلچراغ نور است؛ راهی که قامت لحظه هایت را با ثواب و نیکی خواهد آراست.

قدم بگذار! «خدایی که در این نزدیکی است» که میزبان و همراه توست؛ قدم بگذار و میهمان خانه خدا باش!

قانون عشق

این قانون عشق است که ریاضت، وظیفه عاشق است. عاشق جانان که باشی، باید به رسم جنون، جامه بی قراری به تن کنی و هیچ نبینی جز یار، و از اندیشه لحظه هایت