- اهداف فصل نامه اشارات 1
- شیوه نامه نگارش مقاله 2
- چند پیشنهاد 6
- متن ادبی 8
- اشاره 12
- ولادت و شهادت حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام 12
- پژوهش 14
- متن ادبی 20
- روز مادر 22
- شعر 31
- روز زن 33
- شهادت حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام 41
- شعر 50
- اشاره 52
- ولادت حضرت امام محمدباقر علیه السلام 52
- در محضر خورشید 54
- متن ادبی 58
- شعر 61
- شهادت حضرت امام علی النقی علیه السلام 62
- اشاره 62
- در محضر خورشید 64
- چند حدیث هادوی 67
- اشاره 72
- ولادت حضرت امام محمدتقی علیه السلام 72
- در محضر خورشید 74
- پژوهش 77
- اشاره 90
- ولادت امام علی علیه السلام - روز پدر آغاز ایام البیض – اعتکاف شهادت استاد شهید مطهری – روز معلم 90
- پژوهش 92
- متن ادبی 95
- شعر 97
- روز پدر 100
- شعر 103
- پژوهش 104
- متن ادبی 131
- پژوهش 133
- متن ادبی 162
- اشاره 164
- شهادت حضرت امام موسی کاظم علیه السلام 164
- پژوهش 166
- شعر 171
- اشاره 174
- مبعث حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله 174
- پژوهش 176
- متن ادبی 191
- شعر 196
- میلاد حضرت امام حسین علیه السلام میلاد حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام میلاد حضرت امام سجاد علیه السلام 200
- اشاره 200
- در محضر خورشید 202
- متن ادبی 214
- میلاد حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام 224
- میلاد حضرت امام سجاد علیه السلام 228
- شعر 234
- داستان 236
- اشاره 240
- ولادت حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف 240
- در محضر خورشید 242
- پژوهش 245
- متن ادبی 249
- شعر 253
- اشاره 254
- رحلت حضرت امام خمینی رحمه الله 254
- پژوهش 256
- متن ادبی 263
- مناسبت های دیگر کتابشناسی مناسبتی 266
- اشاره 266
- مناسبت های دیگر 268
- کتاب شناسی مناسبتی آثار اداره کل پژوهش های اسلامی 273
ص:248
در محضر خورشید
مروری بر چند پیام حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف
ابراهیم اخوی
بشناسیم...
انتخاب های خدا با ظرفیت های انسان ها و اهداف کلانی که پروردگار برای مصلحت بندگانش در نظر می گیرد، پیوند خورده است. اوصیای الهی، بندگان ویژه ای هستند که خداوند آنها را برای رهنمایی دیگران فرستاده و متناسب با مأموریت خطیرشان، ابزارها و امتیازهای شخصیتی انحصاری به آنها بخشیده است. امام مهدی علیه السلام در سخنی بلند به این مهم چنین اشاره می کنند:
أحیی بِهِم دینَهُ، وأتَمَّ بِهِم نورَهُ، وجَعَلَ بَینَهُم وبَینَ إخوانِهِم وبَنی عَمِّهِم والأَدنَینَ فَالأَدنَینَ مِن ذَوی أرحامِهِم فُرقانًا بَیِّنًا، یُعرَفُ بِهِ الحُجَّهُ مِنَ المَحجوجِ، والإِمامُ مِنَ المَأمومِ، بِأَن عَصَمَهُم مِنَ الذُّنوبِ، وبَرَّأَهُم مِنَ العُیوبِ، وطَهَّرَهُم مِنَ الدَّنَسِ، ونَزَّهَهُم مِنَ اللَّبسِ، وجَعَلَهُم خُزّانَ عِلمِهِ، ومُستَودَعَ حِکمَتِهِ، ومَوضِعَ سِرِّهِ، وأیَّدَهُم بِالدَّلائِلِ، ولَولا ذلِکَ لَکانَ النّاسُ عَلی سَواءٍ، ولَادَّعی أمرَ اللّهِ عَزَّوجَلَّ کُلُّ أحَدٍ، ولَما عُرِفَ الحَقُّ مِنَ الباطِلِ، ولا العالِمُ مِنَ الجاهِلِ.
خداوند، دین خود را با ایشان احیا کرده و با آنها نورش را به کمال رسانده و میان آنها و برادران شان و پسرعموهاشان و خویشان نزدیک و نزدیک ترشان فُرقانی آشکار قرار داده است که با آن حجت، از آن که حجت برای او آورده