فصلنامه اشارات - شماره 17 صفحه 50

ص:56

شعر

کوثر مهر

سید علی اصغر موسوی

آفاق زدوده خاطر از غم، سرشار سپیده ها، دمادم

آهنگ نواز موج، ساحل، دریا شده بر ترانه ملزم

گیسوی پرند صبحگاهی، واکرده نسیم شانه بر دوش

جوشانده سپیده، عطر سوری، جوش آمده گل، به چشم شبنم

انباشته کهکشان تماشا، در آیینه سکوت دریا

تا بهت زمین شود هویدا، از دیدن کهکشان، دمادم

مهتاب، به دشت کرده خلوت، خورشید، به ماه برده سجده

افلاک به خاک، سر نهاده، سرگشته به شور عشق، عالم

آیینه به دست، چشمه هر بار، واخوانده، به عیش، باغ و گلزار

عارف، نه خبر ز شال و دستار، عاشق، نه خبر ز غربت و غم

تنها نه به عرش، عاشقانه، در شور تجلی، آن یگانه

پیچیده صدای شادمانیش، حتی به مکان و لامکان هم

بر صورت گل، سروده سرخی، بر بال پرنده، بسته پرواز

بر چشمه کشیده خط جاری، بر سینه من خطوط مبهم

ابهام دل از نگاه من نیست، این عشق، همیشه می کشاند

گاهی به جنون عاشقانه، گاهی به سلامت مسلّم