فصلنامه اشارات - شماره 17 صفحه 64

ص:70

در محضر خورشید

برداشت هایی روان شناختی از سخنان امام هادی علیه السلام

ابراهیم اخوی

سفره حکمت

بزرگان برای یادگیری دانش، آداب و مقدماتی تعیین می کردند و شرط دانش آموزی را پیش از پذیرش اعلام می داشتند. این سنت نیکو، در آموزه های دینی ریشه دارد و مرور سخنان ناب معصومان: ما را با این معیارها آشنا می سازد. از نگاه پیشوایان دین اسلام، فراگیری دانش، امر مقدسی است که مقدمات روحی و معنوی خود را می طلبد و فردی که بدون ایجاد آمادگی اخلاقی و معنوی در این مسیر گام برمی دارد، توفیق چندانی نخواهد داشت. در سخنی از امام دهم چنین می خوانیم: «الحِکمَهُ لا تَنجَعُ فِی الطِّباعِ الفاسِدَهِ؛ حکمت در طبیعت های فاسد، سودی نمی بخشد.» ممکن است انسان های بسیاری خویش را در معرض حکمت قرار دهند، ولی همانند بذری که در شوره زار به محصول تبدیل نمی شود، جان های ناپاک نیز بهره ای از بذر دانش زلال نخواهند داشت.

می مانیم...

ماندگاری آدمیان در ردی است که از خود بر جای می گذارند. زمانی که فردی خردورزانه به تربیت انسان های دیگر و آموزش آنها می پردازد، ردی ماندگار از خود بر جای گذاشته است و این اثر روشن، برای همیشه خواهد بود و نسل هایی نیز که با واسطه از هدایتگری آن بهره مند شده اند، در شمار این سرمایه گذاری اولیه به شمار