مناسبت های شمسی در قرآن صفحه 7

ص:27

پس (ای منافقان!) آیا امید داشتید که چون (از خدا) برگشتید (یا سرپرست مردم شدید،) در (روی) زمین فساد کنید و خویشاوندی های خود را از هم بگسلید اینان همان کسانی اند که خدا، آنان را لعنت کرده و (گوش دل) ایشان را ناشنوا و چشم هایشان را نابینا ساخته است. (محمد: 22 و 23)

عفو

عفو

از جمله صفات ایرانیان که با فرا رسیدن سال نو بیشتر بروز می کند، عفو و بخشندگی و زدودن کینه و کدورت ها از صفحه دل است. مردم در این ایام با رفت و آمد و سرزدن به یکدیگر، خاطرات تلخ گذشته را به فراموشی می سپرند و با چشم پوشی از خطای یکدیگر، سال نو را با صفا و صمیمیت آغاز می کنند.

و ما آسمان ها و زمین و آن چه را که میان آن دو است جز به حق نیافریده ایم و به یقین، قیامت فرا خواهد رسید. پس به خوبی صرف نظر کن. (حجر: 85)

و جزای بدی مانند آن بدی است پس هر که در گذرد و نیکوکاری کند پاداش او بر (عهده) خداست. به راستی او ستمگران را دوست نمی دارد. (شوری: 20)

بخشش، مایه انسجام جامعه و کم شدن کینه ها و افزایش محبت و ایجاد آرامش اجتماعی و رفع انتقام جویی می شود و خداوند بر عهده گرفته که از فضل بی پایانش، پاداش او را عطا کند. گویی خداوند خود را مدیون کسی می داند که از حق خویش چشم پوشیده است. با تعبیر «علی الله» می گوید اجرش بر عهده من است. البته بخشش در صورتی پسندیده است که از موضع قدرت باشد و طرف نیز از آن حسن استفاده کند. عفوی که جنبه تحمیلی از سوی ظالم داشته باشد یا او را در عملش، گستاخ تر و جسورتر سازد، هرگز پسندیده نیست.

راه (نکوهش) تنها بر کسانی است که به مردم ستم می کنند و در (روی) زمین به ناحق سر بر می دارند. آنان عذابی دردناک (در پیش) خواهند داشت و هر