فصلنامه اشارات - شماره 101 صفحه 118

ص:117

ایستاده ام؛ با سلاح سنگ در برابر آتش؛ سنگ های سرزمین ابراهیم، آتش سوزند.

ایستاده ام؛ با عصای وحدت در برابر مارهای تفرقه افکن.

ایستاده ام؛ با تپش قلب انتظار، تا آمدن مصلح.

ایستاده ام؛ با قیام مستحکم انتفاضه. انتفاضه یعنی جوشش خون در رگ های غیرت یک ملت، یعنی سدشکنی قطره ها.

انتفاضه، یعنی مهر بطلان و آشفتگی بر رؤیای حکومت نیل تا فرات.

روزی سرگذشت تو بر زبان ها جاری می شود

بهزاد پودات

اگر چه سرگذشت تو، به زهر لحظه های تلخ آغشته است، ولی روزی بر زبان ها جاری می شود.

حماسه تو متن تمام کتاب ها می شود. سرگذشت تو به لب ها راه پیدا می کند؛ پس ناامیدانه به آینده فکر نکن؛ آینده را دستان تو می سازد.

با همین سنگ هایی که به شیطان می زنی، ناامیدی را نیز از خود دور کن.

روزی سنگ ها به سازمان ملل می رسد

روزی سنگ هایت به سازمان ملل می رسد و آه آتشین تو، دامن او را می گیرد.

روزی همه سنگ های زمین، به سمت سازمان ملل پرتاب می شود و تن زخمی کبوترها و درد همه پرستوها، التیام می یابد.

تنها سنگ های تو نیست که آن روز پرتاب می شود؛ همه سنگ ها به سمت سازمان ملل پرتاب می شود؛ سنگ هایی که قانون سازمان ملل را قبول ندارند و تبصره هایش را مردود می دانند. روزی سازمان ملل را زیر پا له می کنند.

روز فریاد کبوترها

آشیانه کبوترها، میان دو مثلث شوم؛ این، معنی وارونه دموکراسی و حقوق بشر است!

نگاه همه پنجره ها بارانی است. صدای ضجه کبوترها را کسی نمی شنود.