تفسیر نمادهای دینی صفحه 61

ص:62

شهر دفن شود. پیامبر، مدینه را بزرگ می­شمرد و مردم آن را نیز بسیار می­ستود. هنگامی که رسول خدا(ص) از مکه بیرون آمد، فرمود:

اَلَّلُهُمَّ اِنَّهم اَخرَجونِی مِن اَحَبِّ البِقاعِ اِلَیَّ فَاَسکِنِّی اَحَبَّ البِقاعَ اِلَیکَ. (1)

خدایا! مشرکان مرا از دوست داشتنی ترین سرزمینم، بیرون کردند. پس مرا در دوست داشتنی ترین سرزمین برای خودت وارد کن.

نیز می­فرمود:

مَن اِستَطَاعَ مِنْکُم اَن یَموتَ بِالمَدینَه فلیمت بها فَاِنّی أَشفَعُ لِمَن یَمُوتَ بِها.(2)

اگر کسی بتواند به­گونه ای زندگی کند که مرگش در مدینه باشد، چنین کند؛ من شفیع کسی خواهم بود که در آنجا بمیرد.

همین ستایش­ها سبب شد تا این شهر کوچک، بهترین و زیباترین نام­ها را که نزدیک به یک­صد نام می شود، به خود اختصاص دهد، از جمله: المؤمنه، المحبوبه، المقدسه الباره، دارالابرار، ارض الله، طابه، طیبه، سیدهالبلدان، دارالسلام، المحرمه، المبارکه المحروسه، المحرومه، الجباره، المختاره، القاصمه، حرم رسول الله، الموفیه، قلب الایمان، قبهالاسلام، المعصومه، بیت رسول خدا(ص) و نام­های دیگر.(3)

دوم _ مسجد النبی

پیش­تر اشاره شد که نخستین اقدام رسول خدا(ص) در مدینه، ساختن مسجد بود. پیش از آن، در قبا نیز مسجدی به دست آن حضرت و اصحابش ساخته شد. چنین اقدامی نشان­دهنده اهمیت نقش مسجد در اسلام است. پیش از