دعای توسل و روضه محمد و آل محمد ( ص ) صفحه 48

از مرحمت نگاهی خون شد دل فکارم

دریاب عاشقان را یابن الحسن کجائی

تا کی تو اندر این دل هجر تو را تحمل

برلب رسیده جانها یابن الحسن کجائی ( 34 )

یکی از وظایف ما در زمان غیبت حضرت حجه بن الحسن العسکری روحی و ارواح العالمین له الفداء در فراق آن حضرت مهموم و مغموم و گریان شدن است و این کار یکی از نشانه های دوستی و اشتیاق به آن حضرت است ، گریه برای آن حضرت از شدت شوق باید مثل کسی باشد که مریض است ودلش از شدت درد می جوشد ، اُنس والفت به امام را در دل خود زیاد کنید ، چون امام صادق علیه السلام فرمود : هرکس دلش

بخاطر ما به درد آید و گریان شود وقت مرگ با ملاقات مادلش شاد می شود .

بمیرم برای امام زمان که چه مصبیتها کشیده و می کشد که قابل شمارش نیست ، خود امام زمان عَجْلّ اَلَلِّهُ تَعالی فَرَجُهُ الشَّرِیِفْ برای مصیبتهای رسول خدا صلی اللّه علیه و آله و دختر عزیزش حضرت زهرا علیها السلام و ائمه و همه مردان خدایی که در راه اسلام کشته و شهید و مجروح شده اند .

و برای مصیبتهای جانسوز و غمباری که بر جّد بزرگوارش امام حسین علیه السلام وارد شده که هیچ کس عمق این فاجعه را مثل امام زمان ( عج ) درک و لمس وحس نمی کند . آن حضرت به یاد مصائب جانگداز و جگر سوز امام حسین علیه السلام می فرماید : اگر زمانه بین من و شما را تاخیر انداخت و در آن زمان نبودم شما را یاری کنم اما حالا هر روز و شب به یاد مصیبتهای درد ناک شما گریه می کنم و از صبح تا شب ندبه و گریه می کنم و اگر اشکم تمام شود در عوض خون برایت گریه می کنم ، یا جدا فراموش نمی کنم ، آن وقت و ساعتی را که عمر سعد معلون به لشکرش دستور داد : نگذاریدآب به خیام حرم حسین واردشود ، و همه بشما حمله کردند و بدن نازنین شما را آماج تیر ونیزه ها قرار دادند واز هر سو شما را محاصره کردند و هرکدام با اسلحه ای بدن شما را مجروح کردند و داغ زخم بر بدنت گذاشتند . ( 35 )

نوحه و سینه زنی

زنم هرشب از دل