فلسفه عزاداری صفحه 125

1- 199. الامامه و السیاسه، ج 1، ص 110.

2- 200. تذکره الخواص، ص 94.

3- 201. همان، ص 107.

16 - گریه حضرت زهراعلیها السلام در سوگ پدرش

سبط بن جوزی می گوید: «ثمّ انّها اعتزلت القوم و لم تزل تندب رسول اللَّه صلی الله علیه وآله و تبکی حتّی لحقت به»؛(1) «آن گاه فاطمه از مردم کناره گرفت و دائماً بر رسول خداصلی الله علیه وآله ندبه می کرد و می گریست تا به آن حضرت ملحق شد.»

17 - گریه فاطمه علیها السلام بر مادرش

یعقوبی می گوید: «و لمّا توفیت خدیجه جعلت فاطمه تتعلق برسول اللَّه صلی الله علیه وآله و هی تبکی و تقول: این امّی؟»؛(2) «چون خدیجه رحلت نمود فاطمه در حالی که می گریست خود را به رسول خداصلی الله علیه وآله رسانید و گفت: کجاست مادرم؟ کجاست مادرم؟».

18 - گریه فاطمه علیها السلام بر رقیه

ابن شبّه به سندش از ابن عباس نقل کرده که گفت: «لما ماتت رقیه بنت رسول اللَّه صلی الله علیه وآله قال رسول اللَّه صلی الله علیه وآله: الحقنی بسلفنا الخیر عثمان بن مظعون... فبکت فاطمه علی شفیر القبر، فجعل النبی صلی الله علیه وآله، یمسح الدموع عن عینیها بطرف ثوبه»؛(3) «چون رقیه دختر رسول خداصلی الله علیه وآله رحلت کرد، حضرت صلی الله علیه وآله فرمود: "به سلف خیر ما عثمان بن مظعون ملحق باد..." در این هنگام بود که فاطمه کنار قبر گریست و پیامبرصلی الله علیه وآله اشک های او را با گوشه لباسش از چشمانش پاک کرد.»