بنیادها و آسیب های عزاداری امام حسین علیه السلام صفحه 108

هدف آن حضرت، از بین بردن زمینه ها و جلوه های گناه، ظلم، بی عدالتی، بی دینی و فساد بوده است، در حالی که این تحلیل، بستر ساز و ایجاد کننده حاشیه امن روانی و اجتماعی برای بروز این هاست.

د) نگرشی که عاشورا را یک سره عرفانی می بیند و تفسیر می کند، این نگرش در جای خود ارزشمند است، ولی در عمل، به نفی الگوگیری می انجامد؛ چرا که انسان ها توان آن گونه عارفانه بودن را در خود نمی بینند.

ه) تصویر نگرش عاطفی محض نیز که تنها یک صحنه عاشورا یعنی صحنه شقاوت دشمنان و مظلومیت حسینیان را بازتاب می دهد، تصویری کاملاً مخدوش و ناقص است. این نگرش، امام علیه السلام را در نهایت مظلومیت و غربت و انسان شریفی که به وسیله بَدان به ذلت کشیده شده، معرفی می کند. این امام علیه السلام ، در آخرین لحظات، خواهش قطره آبی دارد و برای آن، به دشمنان التماس می کند، در حالی که اساسا نهضت امام، نفی ذلت پذیری و طرح عزت مداری و عزیزانه جان سپردن در راه خداست.

و) نیز آن برداشتی که در واقع دنباله تفسیر قبلی است و گرامی داشت امام را تسکین اندوه زهرا علیهاالسلام ، مادر امام حسین علیه السلام می داند که دل آن حضرت را شاد کند، در واقع، تمامی هیمنه و ابهت قیام را، می شکند و از حیّز انتفاع ساقط می کند.

5. فرعی شدن مسایل اصلی و اصلی شدن مسایل فرعی

5. فرعی شدن مسایل اصلی و اصلی شدن مسایل فرعی

از جمله آثار و آسیب هایی که در اثر تحریف در متن عزاداری روی می دهد و محصول عدم درک درست و صحیح از فلسفه عزاداری است این است که در جایگاه ارزش ها و ضد ارزش ها یا دست کم جایگاه مسایل اصلی و فرعی، نوعی دگرگونی و جابه جایی اتفاق می افتد. گاه، دروغ که از رذایل اخلاقی است، در عزاداری بی اشکال و حتی پسندیده شمرده می شود. نیز در مصیبت امام حسین علیه السلام ، ریا که ضایع کننده همه اعمال عبادی است، بی هیچ پایه و اساسی، تخصیص می خورد و استثنا می شود. دقت در نقل اقوال و روایات که ارزشی والاست، سست گرفته می شود. از سوی