بنیادها و آسیب های عزاداری امام حسین علیه السلام صفحه 110

چشم گیر داشته باشد، دیگر او اعتماد، اطمینان و انگیزه های کافی و لازم را برای حضور در این مراسم نخواهد داشت.

7. رواج تشریفات و تهی شدن عزاداری ها از محتوای مطلوب

7. رواج تشریفات و تهی شدن عزاداری ها از محتوای مطلوب

رواج تشریفات و ورود عناصر غیر سازنده و تخریب کننده به حوزه عزاداری ها و فرهنگ عاشورا، نتیجه طبیعی عوامل تحریف و آسیب است. برخورد عاطفی صرف، نا آشنایی مردم با فرهنگ صحیح و فلسفه درست قیام، میل به اسطوره سازی، عادت مند شدن عزاداری، آمیخته شدن آن با فرهنگ های قومی و سرزمینی و... ، بارهای زایدی را بر دوش آن گذاشته که گاه از اصل مسأله بیش تر است. نمونه هایی از این موضوع را در قدیم بدون آن که در صدد قضاوت و ارزش گذاری باشیم، می توان طبل ها، شیپورها، سنج ها، زنجیرها، علمات ها، و مانند این ها دانست. شاید اگر برخی از این ابزار به صورت محدود به کار گرفته می شد، مفید نیز بود، ولی به نظر می رسد، به کارگیری بی رویه آن ها، تا حدودی عزاداری را مخدوش کرده است. آیا حضور سی _ چهل طبل و طبل زن در یک مراسم عزاداری که تعداد آن ها با تعداد عزادارن برابر یا بیش تر باشد، گرامی داشت عاشورا است؟ آیا بیرون آوردن علماتها که هیچ مبنای درستی ندارد و سپس اختلاف و درگیری بین هیأت ها و میان افراد که چه کسی آن را حمل کند، گرامی داشت یاد امام حسین علیه السلام به شمار می آید؟

اسلام، دینی ساده و بی آلایش است و این یکی از رمزهای موفقیت و فراگیری آن در جهان محسوب می شود. از آن جا که عاشورا نیز در درون اسلام تفسیر می شود، در جای جای آن، بی آلایشی و بی پیرایگی نمایان است. بنابراین، باید فرهنگ عزاداری و گرامی داشت آن نیز همین ویژگی ها را داشته باشد تا بتواند آن را به درستی بازتاب دهد؛ و گرنه انعکاس آن واژگونه خواهد بود. اگر بخواهیم به زبان امروزین جامعه سخن بگوییم، اصولاً نهضت حسینی، یک نهضت نرم افزاری است؛ اگرچه جلوه بیرونی آن جنگ و شهادت است. بنابراین، هر آن چه روح لطیف این حماسه را بیازارد؛ از آن دور است و هر مقدار که به وسایل سخت افزاری چون