بنیادها و آسیب های عزاداری امام حسین علیه السلام صفحه 113

توهمی بوده باشد، در حالی که تباکی هیچ دلالتی بر موضوع مورد ادعا ندارد.

تباکی، برای کسی است که انکسار قلبی ندارد، ولی دوست دار و علاقه مند به داشتن این حالت و اظهار اندوه است که در این نیت نیز خالص است؛ بنابراین به او توصیه تباکی می شود. نیز در روایات، همانند این مسأله درباره حالت حِلم گرفتن برای کسی که حلیم نیست(1) یا تباکی از ترس خدا(2) آمده است.

منشا دیگر ریا در عزاداری که همان ریای معمول و موسوم است، جلوه گر ساختن قدرت، ثروت، موقعیت، شهرت و اهمیت خود یا هیأت خود و آن چه وابسته به خود است، می باشد.

ریاکاری، از صورت عزاداری امام حسین علیه السلام ، ابزاری برای خواست های نفسانی و خودنمایی می سازد و در خوش بینانه ترین حالت، به سمت تئوری «هدف، وسیله را توجیه می کند» می کشاند که ناهم خوانی این نیز با اهداف و آرمان های نهضت حسینی، روشن است. تلاش برای اینکه خود را بیش از دیگران بی تاب نشان دادن در قالب های گریستن، فریاد زدن، سخت تر سینه و زنجیر زدن، کارهای طاقت فرسا را به انجام رساندن؛ و هم چنین مجلس برپا کردن، سخن راندن، شعر سرودن و مداحی کردن و... برای جلب توجه و محبت دیگران از نمودهای ریا در عزاداری است.

10. گسترش دروغ، جعل و غیر علمی ارزیابی شدن تاریخ قیام

10. گسترش دروغ، جعل و غیر علمی ارزیابی شدن تاریخ قیام

بنیان فرهنگ عاشورایی امام حسین علیه السلام ، بر صداقت، راستی و درستی استوار است و دروغ و جعل، دقیقا در مقابل این فرهنگ قرار دارد. در روایات دینی، دروغ از اساسی ترین گناهان(3) و مفاسد شمرده است و آیات زیادی از قرآن در مذمت آن وارد

1- غررالحکم، آمدی، شرح و ترجمه: خوانساری، تحقیق، محدث ارموی، ج 3، ص 11.
2- مکارم الاخلاق، طبرسی، تحقیق، علاء آل جعفر، قم، جامعه مدرسین، چ 1، 1404 ق، ج 2، ص 367.
3- ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، شیخ صدوق، قم، شریف رضی، چ دوم، 1368 ه . ق، ص 244.