بنیادها و آسیب های عزاداری امام حسین علیه السلام صفحه 116

مخدوش و روایت دروغی افشا می گردد؛ مانند زبان حال حضرت قاسم، هنگام عروسی در کربلا، یا آن که بر اثر غلبه تفسیرهای نادرست بر ذهن پردازندگان، تصویری مخدوش و غیرقابل قبول و موهن ارائه داده می شود. عباراتی هم چون شاه ذلیل، زینب بیچاره و...، در بسیاری از زبان حال ها بیانگر چنین موضوعی است. نوع دیگری از دروغ را، باید حذف یا اضافه قسمت هایی از واقعه به وسیله گویندگان آن دانست که از متن حادثه ای چیزی کاسته یا بر آن می افزایند که می توان آن را نوعی تدلیس و فریب نیز برشمارد.

11. از میان رفتن خلوص مجالس حسینی و حرفه ای شدن عزاداری ها

11. از میان رفتن خلوص مجالس حسینی و حرفه ای شدن عزاداری ها

آفت بزرگی که بر اثر شیوع مسایلی هم چون دروغ ها، تدلیس ها و تحریف ها صورت می پذیرد، زدوده شدن اخلاص و جای گزین شدن ریا و کاسب کاری و به تعبیر دیگر، حرفه ای گری در مجالس سیدالشهدا علیه السلام است. همان طور که گفته شد، عزاداری، عملی عبادی است و شرایط صحت آن، همان شرایط درستی اعمال عبادی است. از این رو، اخلاص در آن لازم است. آن چه گاه مشاهده می شود، این است که جریان عزاداری ها به سویی می رود که به تدریج اخلاص از آن سترده شود و منافع و مصالح غیر موجه و نامعقول دنیوی، به جای آن می نشیند که ما از آن به «حرفه ای شدن» تعبیر می کنیم. این تعبیر، به این معناست که عزاداری، سخن رانی، مداحی و...، از حالت یک عمل عادی درآید و به شغل یا حرفه تبدیل شود. آن وقت با پدیده هایی به نام منبری حرفه ای، مداح حرفه ای، سینه زن حرفه ای، گریه کن حرفه ای و... مواجهیم.

منبری، روضه خوان و مداحی که تنها محل درآمدش همین کار است، باید این کارها را فقط برای همین منظور انجام دهد. سینه زن یا گریه کسی که حضور او در مجلس موضوعیت می یابد و به اصطلاح پا منبری های ثابتی هستند که وظیفه شان، گرم کردن مجلس است، بیش تر کارهایشان مصنوعی است و چنان چه مصنوعی هم نباشد، پیرایه ها و عملی زاید در درون فرهنگ عاشورا به شمار می آید. این گونه است که