کتابخانه بالقرآن

بنیادها و آسیب های عزاداری امام حسین علیه السلام صفحه 127

صفحه 127

نوار ترانه های گذشته و حال الهام می گیرد.(1) این موضوع، از آن رو مشهود است که سبک و شیوه اجرا، در بسیاری از مداحان درست همان سبک و شیوه ای است که به راحتی توسط مخاطبان آشنا با این نوع نوارها شناخته می شود.

این چنین است که بسیاری از این مداحی ها، تقلیدی و مبتذل هستند و هیچ نشانی از اخلاص و صفا در آن دیده نمی شود. آری، وقتی مداحان حرفه ای، سینه زنان حرفه ای و گریه کنان حرفه ای بودند، توقعی از وجود اخلاص و پیام آوری نمی توان داشت. از این رو، در برخی مجالس، اجرای برنامه های مداحی براساس شوهای ترانه خوانان و سبک های ترانه ای هم دیده می شود(2) و گرته برداری ناپیراسته و ناشیانه از سبک سرودهای پاکستانی و هندی، به شدت جریان می یابد.

به ویژه آن که امروزه با پدیده جدیدی به نام «نوار استادی» مواجهیم که به واسطه آن، نوارهای مداحی و عزاداری، جای استادان را گرفته است. هم چنین مسأله مصیبت بار دیگر، آن است که نوارهای برخی از این مداحان، به صورت کتاب برگردانده شده و در اختیار مداحان جوان و روضه خوانان قرار گرفته است که با کمال تأسف، گاه مورد توجه و استقبال پاره ای طلاب جوان، به ویژه در هنگام مناسبت های تبلیغی قرار می گیرد. به نظر می رسد باید از ادامه این روند در آینده، به شکل جدّی ابراز نگرانی کرد.

5. رواج شیوه های ناموجه سینه زنی و زنجیر زنی

از جمله آسیب هایی که در شکل و شمایل عزاداری امروزی به وقوع پیوسته، تحول در شیوه های سینه زنی و زنجیرزنی است. که این مسأله از خواست های اجتماعی و بافت جامعه سرچشمه می گیرد. پیش از این، بیش تر سینه زنی ها، بدون وزن شعری و

1- ترانه های چون نگار من ابرو کمون دل می بره یا دل اومد دلبر اومد یا ستاره بریزید ... ، که بر اساس ترانه ای از ترانه خوانان ایرانی است.
2- نمونه های این مسایل را در حرکات دست و سر برخی مداحان جوان می توان دید.