بنیادها و آسیب های عزاداری امام حسین علیه السلام صفحه 128

با کم ترین مقدار آن برگزار می شد؛ البته سینه زدن سه ضرب رواج داشت و در دوران جنگ و پس از آن، گسترش پیدا کرد، به طوری که حجم وسیعی از عزاداری ها و سینه زنی ها را در برگرفت. سزاوار است در این خصوص، اصل و اساس این نوع سینه زدن ها پذیرفته شود؛ چرا که سینه زدن های سنتی نیز در مواقع بسیاری، گرفتار خمود و یک نواختی است و این، برای جوانان جویای حرکت و تکاپوی امروزی، چندان نشاط آور نیست.

البته مشکل جایی است که سینه زنی، به حرکت های نمایشی، اضافی و ناشایست آلوده می گردد. برای مثال، سینه زدن به صورتی که افراد بالا و پایین می پرند یا سینه زدن به اصطلاح «کانگرویی» که همانند نرمش صبحگاهی، در حال سینه زدن، پاها برخلاف یکدیگر حرکت می کنند. این حرکات، به طور کامل عزاداری را از سادگی و محتوا تهی می سازد.

6 . برتری شکل بر محتوا

6 . برتری شکل بر محتوا

همان گونه که در بحث پیشین اشاره شد، در مداحی امروز، شعر، جایگاه اصلی و اساسی اش را از دست داده و دانش مداحی به توانایی صوتی و اجرا فروکاسته شده است.

قصیده خوانی بسیار کم شده و مداحان خرد، به جای آن که در پی اشعار ناب، متین و تازه باشند، به دنبال نوارهای جدید مداحان معروفند. مطالعه جدّی مقتل ها و دیوان شاعران که در گذشته نیز کم بود، اکنون کاهش بیشتری یافته است و تنها درصد کمی از مداحان اهل مطالعه اند. بسیاری از اشعار به کار رفته در برنامه ها، به جای تفکر برانگیز بودن، ترحم برانگیزند. اشعار موجود مداحان نیز، بیش تر در دو جهت کاربر دارد؛ در سینه زنی ها و در شورزنی ها. از این رو، اشعار، باید جهت و قالب خاصی بیابند. این موضوع، علت هایی می تواند داشته باشد که از جمله، کاسته شدن ظرفیت و حوصله شنیدن اشعار است که به ویژه در نسل امروز که به شدت گریزپاست، دیده می شود. بیش تر اشعار، متناسب با تحول زمانه نیست و بسیاری