بنیادها و آسیب های عزاداری امام حسین علیه السلام صفحه 15

بیانگر حزن و اندوه امامان در مصیبت حسین علیه السلام است.

پس از آن جا که گفتار، کردار و تأیید عمل دیگران از سوی آن بزرگواران حجت است، تمسک به شیوه رفتار آن ها لازم خواهد بود. البته به جز این روایات، در روایات بسیار دیگری، به گریستن و برپایی مجلس عزاداری امام حسین علیه السلام امر شده و ثواب آن بیان گردیده است. امام صادق علیه السلام ابوعماره را، به خواندن شعری در رثای امام حسین علیه السلام (1) امر کردند. نیز امر آن حضرت به جعفربن عفّان و سخن آن حضرت در این باره که هر که در مرثیه حسین علیه السلام بگرید و بگریاند، خداوند او را بیامرزد و بهشت را بر او واجب گرداند،(2) در زمره این احادیث قرار می گیرد. کلام امام رضا علیه السلام هم که فرمود:

پس به مثل حسین باید بگریند گریه کنندگان. همانا گریه بر آن حضرت، گناهان بزرگ را فرو ریزد.(3)

و نیز سخن ایشان که:

هر که مصیبت ما را به یاد آورد و پس از ما بگرید و بگریاند، هنگامی که همه چشم ها گریان می شوند، او نخواهد گریست و هر که بنشیند در مجلسی که در آن امر ما احیا می شود، قلب و دل او هنگامی که همه دل ها می میرند، نخواهد مرد.(4)

از همین دست روایات است. به هر حال، روایات برپاداشتن مجالس و گریه و

1- امالی صدوق، مجلس 29، ص 205.
2- اختیار معرفه الرجال، کشی، تصحیح میر داماد، تحقیق، سید مهدی رجایی، قم مؤسسه آل البیت علیهم السلام ، 1403 ق، ج 2، ص 574.
3- امالی صدوق، مجلس 27، ص 128.
4- امالی صدوق، مجلس 27، صص 268 _ 269.