بنیادها و آسیب های عزاداری امام حسین علیه السلام صفحه 162

نویسنده آن می پردازد.(1) نگرش محدث نوری در این کتاب، کاملاً درون دینی بوده و براساس روایات و احادیث به بحث پرداخته است. وی وظایف و صفات روضه خوانان و منبریان را در دو فصل اخلاص و صدق بیان می کند. در این راستا، بیش ترین توجه ایشان، متوجه تحریف های لفظی و یا مربوط به نیت و روش عزاداری است و بسیار کم به تحریف معنوی توجه شده که با فلسفه قیام و فلسفه عزاداری ارتباط دارد.

با این حال، لحن صریح و گزنده و استدلال های متین و محکم روایی و شرعی، ارزش خاص به این کتاب بخشیده است. شجاعت او در نقد بسیاری از اخبار، روایات، روضه ها و مقاتل مقبول و باورشده مردم و نیز انتقاد صریح از سکوت و رضا و گاه ترویج آن ها توسط دستگاه روحانیت و مقصر دانستن اهل علم، مقامی والا، برجسته و پیشرو به ایشان داده است.

این مسأله وقتی نمایان تر می شود که فضای فکری موجود آن زمان را بدانیم.

بیش تر مطالب کتاب، نقد کتاب مرحوم فاضل دربندی به نام اکسیر العباده فی اسرار الشهاده است که مشتمل بر تحریف های بسیاری بوده است. نیز گاهی به نقد روضه الشهدا ملا حسین کاشفی می پردازد که در آن زمان، از بیش ترین اقبال برخودار بوده و متن رسمی روضه خوانان به شمار می رفته است.

2. سید عبدالحسین شوشتری

2. سید عبدالحسین شوشتری

پس از محدث نوری، باید از سید عبدالحسین شوشتری نام برد که کتاب اکسیر السعاده فی اسرار الشهاده را در سال 1319ق نگاشته و بسیاری از مطالب آن، معطوف به نقد کلمات فاضل دربندی است. او برای عزا و گریستن بر ائمه، فضیلت خاصّی مقدم بر تمام معارف و طاعات و عبادات قایل است، ولی آن را به تحقق شرایطی که