بنیادها و آسیب های عزاداری امام حسین علیه السلام صفحه 178

علمی، فنی و مدیریتی بالایی در هر یک از عرصه های مربوط به این کار برخوردار باشند. به نظر می رسد با وجود تشکیل کلاس های فراوان و برداشتن گام های مناسب، هنوز با کمبود جدّی چنین نیروهای معتقد و کارآمدی رو به رو هستیم. این مسأله، به ویژه پس از سیاست گسترده سازی کمی شبکه ها، بیشتر به چشم می آید و از این رو، یا شاهد بی توجهی به پرداخت هنری و استفاده کامل و شیوا از زبان هنر هستیم یا آن که گاه، برنامه ها از ساخت هنری قابل تقدیری برخوردار است، ولی از نظر محتوا، دچار مشکل سطحی نگری است و کیفیت بالایی را به نمایش نمی گذارد.

4. پراکندگی و اختلاف سلیقه

از دیگر آسیب های رسانه در موضوع مورد بحث، نبود سیاست قاطع، عملی و یکسان در این زمینه است. همین مسأله، این عرصه را آماج سلیقه های متفاوت قرار داده است. برای مثال، گاه در شبکه های مختلف، با سلیقه ها و نگرش های گوناگونی به یک موضوع پرداخته می شود. البته منظور، پرداختن به مسأله از زاویه های مختلف نیست که این امری پسندیده است، بلکه مقصود ما، حاکمیت سلیقه است، به گونه ای که کمتر رابطه ارگانیکی می توان دید و بر آن موضوع، یک رویکرد و ضابطه مشخص حکم فرما نیست. این پراکندگی، در حوزه سیاست گذاران، مدیران اجرایی و برنامه سازان وجود دارد، به گونه ای که برنامه ها، تکمیل کننده همدیگر نیستند.

5. بالا بودن هزینه های ساخت برنامه های کیفی

نکته درخور توجه دیگر در این زمینه، بالابودن هزینه های ساخت برنامه های کیفی، به ویژه در خصوص مجموعه های تاریخی است که از مشکلات عمده این عرصه به شمار می رود. در واقع، شاید مشکل، در تخصیص ندادن بودجه کافی به برنامه های مربوط به فرهنگ عاشورا باشد و این شاید از نگرش مناسبتی بودن این برنامه ها سرچشمه بگیرد.

به هر حال، ساخت برنامه های کیفی، مستلزم هزینه های سنگین است. مسأله آن است که با توجه به هزینه بالای ساخت برنامه های پر محتوا در این عرصه، باید