بنیادها و آسیب های عزاداری امام حسین علیه السلام صفحه 43

2. آثار فرهنگی _ اجتماعی

الف) فراگیری فرهنگ و معارف اهل بیت علیهم السلام

یکی از مهم ترین کارکردها و آثار عزاداری، گسترش فرهنگ و معارف نبوی است؛ چرا که منبر، لباس وعظ، خطابه، عزا و روضه، معارف و مفاهیم مذهبی را منتقل می کنند که در آشناسازی مخاطبان با فرهنگ ناب شیعی و نیز بالابردن سطح فرهنگ عمومی آنان، مؤثر است. در درون عزاداری ها، می توان معارفی را دریافت و طرح کرد؛ معارفی چون فرهنگ بندگی خداوند، اصل کرامت انسان، ایستادگی و پایداری در راه رسالت و مسئولیت، فرهنگ شهادت پذیری، فرهنگ آزادگی، فرهنگ ولایت مداری و ولایت پذیری در عرصه مدیریت نظام، مشارکت سیاسی، جریان دهی همه جانبه و قسط و عدالت، فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر در همه سطوح، نقد اشرافیت مادی و معنوی و... .

مجموع این معارف، فرهنگ اهل بیت را در وجود انسان عزادار درونی می کند. نمونه ای از این فرهنگ سازی را می توان در فرهنگ ولایت پذیری سراغ گرفت که چگونه شب عاشورا، اصحاب امام علیه السلام شیداوار با امام سخن می گویند که اگر هزار بار کشته شویم و زنده گردیم، جان خود را نثار تو می کنیم و دست از تو برنمی داریم. یا آن جا که از ادب و وفاداری عباس علیه السلام نسبت به ولایت برادرش صحبت می شود، این نمونه ها، محبت، مودت، ایمان و اعتقاد مخاطبان را به اهل بیت علیهم السلام افزایش می دهد و در نتیجه، می تواند به درونی سازی فرهنگ ولایت پذیری و حمایت از ولایت بینجامد.

ب) آشنایی عزاداران با مسایل فرهنگی _ اجتماعی روز

یکی دیگر از پی آمدها و نتایج مثبت عزاداری، آشنایی با مسایل فرهنگی _ اجتماعی و سیاسی روز است که از راه رسانه ای چون منبر، ... منتقل می شود. در رسانه ای چون منبر، منبری باید دست کم در برخی مثال ها، از مثال های روز و پیش آمدهایی که در زمان حاضر می گذرد، سخن گوید تا بحث برای شنونده ملموس شود. گذشته از این،