بنیادها و آسیب های عزاداری امام حسین علیه السلام صفحه 65

8 . نخل برداری

8 . نخل برداری

از جمله مراسم عزاداری است که در برخی از شهرها و روستاهای ایران رواج دارد. «نخل از معروف ترین وسایل عزاداری است که از گذشته های دور، بین دسته جات حسینی رواج داشته است و به عنوان تاب و حجله عزای امام حسین علیه السلام آن را تأسیس نموده و حمل می نمایند. اما آن را به خاطر سنگینی، روی پنج پایه یا بیش تر از چوب بلند و ضخیم قرار می دهند که دو پایه آن در طرف جلو و عقب نخل، و سه پایه دیگرش در طرف راست و چپ آن می باشد و از چهار طرف ده پایه شمرده می شود و به عنوان جنازه تشبیهی امام تشییع نموده و جمعیت زیادی در پای آن، بر سروسینه زنان، به نوحه خوانی و عزاداری می پردازند و در انتهای مسیر عزاداران، آن را به زیارت امام زاده ها می برند. از این جهت، بدان نخل می گویند که برای ساختن آن، در قدیم از چوب درخت خرما (نخل) استفاده می کرده اند؛ چون قابلیت انعطاف بیش تری دارد. بر نخل، پارچه سیاه، نوار قرمز رنگ و پارچه سبزی می پوشانند.(1)

9. قمه زنی

9. قمه زنی

قمه زنی، یکی دیگر از نمادهای عزاداری است که به ویژه میان ترک زبانان ایران و عرب ها و عرب های ایرانی تبار عراق و بعدها در دیگر نقاط چون هند و پاکستان، سابقه داشته و دارد. «قمه» براساس آن چه لغت نامه دهخدا می نویسد، در اصل سلاحی ترکی است که شبیه شمشیر، ولی کوتاه تر و پهن تر و بدون انحنا است.(2) بدین سبب، می توان قمه زنی در عزاداری عاشورا را نیز، دارای منشا ترکی دانست؛ چنانچه امروزه نیز این مراسم، به ویژه در میان ترک زبانان ایران و به خصوص اردبیل که در مجاورت ترکان عثمانی قرار داشته اند، رواج دارد.