سیاهپوشی در سوگ ائمه نور علیهم السلام (ریشه های تاریخی، مبانی فقهی) صفحه 43

فصل چهارم: سیاهپوشی در ملل و اقوام

در میان ملتهای متمدن عصر اخیر، لباس عزا در بین طبقات مختلف یکسان است و آنان رنگ سیاه را برای عزا مناسبتر از دیگر رنگها می دانند. دالره الاربستانی

شواهد فراوان تاریخی و ادبی، حاکی است که بسیاری از ملل و اقوام جهان، از دیر زمان، در ایام عزا سیاه می پوشیده و به انواع و اشکال گوناگون از این رنگ بهره می جسته اند. به پاره ای از این شواهد توجه کنید:

1. بنا به روایت فردوسی در شاهنامه، زمانی که سر بریدۀ ایرج (فرزند فریدون) را در تابوتی زرّین و پوشیده در حریر، نزد پدر آوردند، به نشان عزا، تبیره [= دُهُل، کوس، و طبل] و نیز فیلی را که برای استقبال از ایرج آماده و آراسته کرده بودند، سیاهپوش کردند و براسبان تازی، رنگ کبود پاشیدند:

زتابوت چون پرنیان برکشید

بریده سر ایرج آمد پدید

بیفتاد از اسپ آفریدون به خاک

سپه سر بسر جامه کردند چاک

سیه شد رُخان، دیدگان شد سفید

که دیدن دگر گونه بود از امید

چو خسرو بر این گونه آمد زراه

چنین بازگشت از پذیره سپاه

دریده درفش و نگون کرده کوس

رخ نامداران شده آبنوس

تبیره سیه کرده و روی پیل

پراکنده برتازی اسپانش نیل

فریدون هم که از جهان در گذشت، نواده و جانشین وی