عزاداری در سیره اهل بیت (علیهم السلام) صفحه 116

فصل هشتم: برداشتن عبا از روی دوش

اشاره

حدیث 1: امام صادق (علیه السلام): علی بن ابراهیم عن ابیه عن ابن ابی عمیر من بعض اصحابه عن ابی عبدالله (علیه السلام) قال:

یَنْبَغِی لِصَاحِبِ الْمُصِیبَهِ أَنْ یَضَعَ رِدَاءَهُ حَتَّی یَعْلَمَ النَّاسُ أَنَّهُ صَاحِبُ الْمُصِیبَهِ؛

با سند صحیح از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که حضرت فرمودند: برای صاحب مصیبت سزاوار است که عبا را از دوش بردارد تا مردم بدانند که او صاحب عزا و مصیبت زده است.» (1)

راویان ذکر شده در سند این حدیث همه راویان ثقه و امامی هستند و در نتیجه این حدیث صحیح می­باشد.

وثاقت علی بن ابراهیم بن هاشم

نجاشی در رجالش وی را ثقه، معتمد و صحیح المذهب معرفی کرده است. (2)

علامه حلی و ابن داوود نیز از تعابیر نجاشی برای او استناد کرده­اند. (3)

آیت الله خویی او را از مشایخ کلینی می­داند که او برخی روایاتش را در کتاب «الکافی» ذکر می­کند. (4)

1- وسائل الشیعه، ج2، ص 655.(ابواب الاحتضار، باب: استحباب وضع صاحب المصیبۀ حذاءه و رداءه...، ح8)؛ الکافی، ج3، ص 204.
2- رجال النجاشی، ص 260، رقم 680.
3- ابن داوود، رجال ابن داود، ص 237؛ خلاصه الاقوال، علامه حلی، ص 100.
4- خویی، معجم الرجال الحدیث، ج11، ص 213.