عزاداری در سیره اهل بیت (علیهم السلام) صفحه 133

می­کرد. آن حضرت تمام عمر را به همین حال سپری کرد تا زمانی که به دیدار خداوند عزوجل شتافت. (1)

ام البکاء حضرت رقیه (علیها السلام)

هنگامی که حضرت رقیه (علیها السلام) ریحانه و دختر سیدالشهداء (علیه السلام) سر مطهر بابا را به دو دستش گرفته و ساکت نمی­شد و گریه می­کرد، امام سجاد (علیه السلام) خواهر را در آغوش گرفت تا او را ساکت نماید، ولی او گریه می­کرد، ناگهان نفس بی بی رقیه (علیها السلام) قطع شد و صدای ناله حضرت زین العابدین (علیه السلام) بلند شد و خرابه یک پارچه اشک و ناله شد. (2)

امام سجاد (علیه السلام) می­فرماید:

«هر مؤمنی که چشمانش برای کشته شدن حسین (علیه السلام) گریان شود به طوری که اشک بر گونه­هایش سرازیر گردد، خداوند به سبب آن، او را در غرفه­های بهشتی جای دهد که روزگاران درازی را در آنها به سر برد.» (3)

عزاداری به امام باقر (علیه السلام)

کمیت شاعر به مدینه آمد و در حضور امام باقر (علیه السلام) قصیده­ای خواند . وقتی به این بیت رسید:

و قتیل بالطف غودر منهم بین غوغاء امۀ و طعام

امام باقر (علیه السلام) گریست و فرمود: ای کمیت! اگر نز ما مالی بود به تو می­دادیم، ولی برای تو همان چیزی هست که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به حسنان بن ثابت فرمود: «همیشه مورد تأیید روح القدس خواهی بود مادامی که از ما اهل بیت حمایت می­کنی ...» (4)

1- معالی السبطین، ج2، ص 200.
2- ریاض القدس، ج2، ص 322.
3- ثواب الاعمال، ص 108؛ منتخب میزان الحکمه، ص 20380.
4- الغدیر، ج2، ص 187؛ بحارالانوار، ج 46، ص 341.