عزاداری در سیره اهل بیت (علیهم السلام) صفحه 136

« إِنَّ حَوْلَ قَبْرِهِ أَرْبَعِینَ أَلْفَ مَلَکٍ شُعْثاً غُبْراً یَبْکُونَ عَلَیْهِ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهِ؛ آری هفتاد هزار فرشته و ملائکه تا روز قیامت در کنار مضجع نورانی سیدالشهدا (علیه السلام) غبارآلود، دائماً در حال گریه و ماتم هستند.» (1)

امام صادق (علیه السلام) می­فرماید:

«حادثه روز عاشورا دل­های ما را آتش می­زند، اشک­های ما را جاری می­سازد، و ما وارث غم و اندوه سرزمین کربلا هستیم، پس گریه کنندگان بر مثل حسین (علیه السلام) باید گریه کنند، زیرا ای مومنان! گریه بر او گناهان را از بین می­برد.» (2)

گریه­های امام کاظم و امام رضا (علیهما السلام)

امام رضا (علیه السلام) فرمود:

کَانَ أبِی (علیه السلام) إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُرَی ضَاحِکاً وَ کَانَتِ الْکِئَابَهُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتَّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشَرَهُ أیَّامٍ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْعَاشِرِ کَانَ ذَلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصِیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکَائِهِ؛ با فرا رسیدن ماه محرم پدرم موسی بن جعفر (علیهما السلام) با چهره خندان دیده نمی­شد و حزن و اندوه سراسر وجودش را فرا می­گرفت تا روز دهم فرا می­رسید آن روز، روز مصیبت، اندوه و گریه آن حضرت بود.» (3)

دعبل خزاعی شاعر بزرگ اهل بیت (علیهم السلام) می­گوید:

«در ایام محرم بر امام رضا (علیه السلام) وارد شدم، حضرت فرمود: دوست دارم برای من شعر بخوانی، این روزها روز حزن و اندوه ما اهلبیت و شادی دشمنان ما به ویژه بنی امیه است ...، پس از آن امام رضا (علیه السلام) برخاست پرده­ای را جهت حضور خانواده در مصیبت

1- وسائل الشیعه، ج 14، ص 422.
2- نورالعین فی مشهد الحسین (علیه السلام)، ابواسحاق اسفرائینی، ص 84.
3- امالی، صدوق، ص 128؛ نورالعین، ص 284.