عزاداری در سیره اهل بیت (علیهم السلام) صفحه 147

فصل دوازدهم: تداوم عزاداری

اشاره

فصل: همیشه برای مصائب اباعبدالله الحسین (علیه السلام) عزادار باشیم

عن الصادق (علیه السلام): رحم الله شیعتنا لقد شارکونا فی المصیبۀ بطول الحزن و الحسرۀ علی مصاب الحسین (علیه السلام) .

امام صادق (علیه السلام) فرمود: خداوند رحمت کند شیعیان ما را، به تحقیق که مشارکت کردند با ما در مصیبت [و] با حزن و حسرت همیشگی بر مصائب امام حسین (علیه السلام) [با ما همدردی کردند]. (1)

قال الرضا (علیه السلام): إِنَّ یَوْمَ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) أقْرَحَ جُفُونَنَا وَ أسْبَلَ دُمُوعَنَا وَ أذَلَّ عَزِیزَنَا بِأرْضِ کَرْبٍ وَ بَلَاءٍ وَ أوْرَثَتْنَا الْکَرْبَ وَ الْبَلَاءَ إِلَی یَوْمِ الِانْقِضَاءِ ...؛

امام رضا (علیه السلام) فرمود: به درستی که روز حسین (علیه السلام) پلک­های چشم ما را [در اثر گریه­های همیشگی] مجروح کرد و [هماره] اشک­های ما را روان و جاری ساخت و عزیز ما را در سرزمین کربلا ذلیل کرد. کرب و غم نفس گیر و بلا و مصیبت را تا روز پایان برای ما به ارث گذاشت. (2)

قال دعبل بن علی الخزاعی: دخلت علی سیدی و مولای علی بن موسی الرضا (علیهما السلام) ... ثم التفت الی و قال: یا دعبل ارث الحسین (علیه السلام) فانت ناصرنا و مادحنا، فلا تقصر عن نصرنا ما استطعت ما دمت حیاً ...؛

دعبل بن علی خزاعی می­گوید: بر آقا و مولای خود علی بن موسی الرضا (علیهما السلام) وارد شدم ... سپس به من رو کرد و فرمود: ای دعبل! هماره رثای امام حسین (علیه السلام) را بخوان