عزاداری در سیره اهل بیت (علیهم السلام) صفحه 155

فصل هجدهم : ممزوج شدن اشک چشم با غذا و آب

روی عن الصادق (علیه السلام) انه قال ان زین العابدین (علیه السلام) بکی علی ابیه اربعین سنۀ صائمً نهاره قائماً لیله فاذا حضر لافطار جاءه غلامه بطعامه و شرابه فیضعه بین یدیه فیقول کل یا مولای فیقول قتل ابن رسول الله (علیه السلام) لی جائعاً قتل ابن رسول الله (علیه السلام) عطشاناً فلا یزال یکرر ذلک و یبکی حتی یبل طعامه من دموعه ثم یخرج شرابه بدموعکم یزل کذلک حتی لحق بالله عزوجل.

اماو صادق (علیه السلام) می­فرماید: زین العابدین (علیه السلام) چهل سال در عزای پدرش گریه کرد، در حالی­که روزها روزه بود و شبها عبادت می­کرد. هنگامی که وقت افطار فرا می­رسید، غلام آن بزرگوار خوراک و آشامیدنی آن حضرت را حاضر می­کرد و در مقابل آن بزرگوار می­نهاد و می­گفت: ای مولای من! افطار کن. امام سجاد (علیه السلام) می­فرمود: پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) گرسنه کشته شد . پسر پیغمبر خدا با لب تشنه شهید شد. آن بزرگوار همچنان این سخنان را می­گفت و گریه می­کرد، تا این­که غذای آن حضرت با اشک چشمش­تر می­شد و آب آشامیدنی آن بزرگوار با اشک چشمش ممزوج می­شد. امام سجاد (علیه السلام) همیشه این حال را داشت تا به لقای حق تعالی پیوست. (1)