عزاداری در سیره اهل بیت (علیهم السلام) صفحه 176

فصل بیست و پنجم: شیون بلند (شهقه)

اشاره

یکی از موارد عزاداری حسینی (علیه السلام) «شهقه» می­باشد.

شهقه از ریشه «ش ه ق» است و در کتب لغت «شهقه» چنین معنا شده است:

شیون بسیار بلند. (1)

شهق، الشهیق: ردد البکاء فی صدره ... اللیث: الشهیق ضد الزفیر، و الزفیر اخراج النفس ... و الشهقه: کالصیحۀ، یقال: شهق فلان و شهق شهقۀ فمات ... (2)

شهق: الشهیق ضد الزفیر، فالشهیق رد النفش و الزفیر اخراجه، شهق یشهق شهیقاً و جبل طولاء و یجمع: شواهق و هو یشهق شهوقاً (3)شهق شهقه و مات (4)

گریه را در سینه گردانیدن، نعره­ای که سبب مرگ می­شود، ناله و نعره­ای که از اندوه و خشم و گیج کننده است و سبب می­شود اشک و ناله و صوت در سینه حبس و گاهی منجر به جان دادن شود.

منظور از شهقه، گیر کردن نفس در خود سینه است بدون اینکه بیرون بیاید، به صورتی که منجر به جان باختن شخص شود. (5)

برخی از احادیث مرتبط با شهقه زدن معصومین (علیهم السلام)

امام صادق (علیه السلام) در مورد حالت و نوع عزاداری حضرت زهرا (علیها السلام) لفظ «شهقه» را به کار می­برند و می­فرمایند:

1- لسان العرب، ج5، ص 197؛ مجمع البحرین، ج5، ص 197.
2- لسان العرب، ج 10، ص 191.
3- کتاب العین، ج3، ص 361.
4- المنجد، ج1، ص 1013.
5- المنجد، ج1، ص 1013.