عزاداری در سیره اهل بیت (علیهم السلام) صفحه 199

فصل بیست و هشتم : کئیب و اندوهگین بودن

کئیب به معنای اندوهگین و دلشکسته و در هَم بودن، به گونه­­ای که انکسار در چهره شخص مشخص شود و چهره­اش تیره و مایل به سیاهی شود.

در مورد اهل بیت (علیهم السلام) آمده است که در عزای امام حسین (علیه السلام) کئیب بودند.

1: دعبل خزایی شاعر می­گوید:

«دخلت علی سیدی و مولای علی بن موسی الرضا (علیهما السلام) فی مثل هذه الایام فرأیته جالساً جلسه الحزین الکئیب و اصحابه من حوله ...»

محضر آقایم و مولایم علی بن موسی الرضا (علیهما السلام) وارد شدم در مثل چنین روزی (عاشورا) پس دیدم که نشسته اند در نشستن فردی حزین و غمگین و دَرهم شکسته و یاران حضرت پیرامون ایشان بودند پس به محض اینکه مرا دید فرمود ... (1)

2: همچنین روایت شده است:

«خرج النبی الی سفر فوقف فی بعض الطریق استرجع و دمعت عیناه فسئل عن ذلک فقال هذا جبرئیل یخبرنی عن ارض بشط فرات یقال لها کربلاء یقتل فیها ولدی الحسین ... کانی انظر الیه و الی مصرعه و مدفنه بها ... رجع عن سفره مغموماً مهموماً کئیباً حزیناً...»

پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) برای سفری خارج شدند پس در بین راه توقف نموده و آیه استرجاع [انا لله و انا الیه راجعون] را خواندند و از چشمان­شان اشک جاری شد، پس از حضرت در این مورد پرسیند. فرمودند: جبرئیل است که به من خبر می­دهد از سرزمینی در شط فرات که به آن کربلا گفته می­شود فرزندم حسین (علیه السلام) در آن کشته می­شود... گویا