عزاداری در سیره اهل بیت (علیهم السلام) صفحه 256

شیعیان از خانه­های خود خارج شدند در حالی که به سینه­های خود لطمه می­زدند و اشک­های آنان جاری بود و بانوان بزرگ از زنان شیعیان خاج شدند، در حالی که بر امام (علیه السلام) ندبه می­خواندند و صدای خود را به نوحه گری بر آن حضرت بلند می­کردند. (1)

نکته:

همین که حدیثی علیه سینه زنی در روایات نقل نشده، نشان دهندۀ مباح بودن آن است. چرا که در روایات آمده است: «کل شیء مطلق حتی یرد فیه نهی؛ همه چیزها جایز است تا زمانی که نهی ای علیه آن وارد شود»

و نیز گفته شده است: «کل شیء لک حلال، حتی تعرف انه حرام؛ هر چیزی برای تو حلال است مادامی که حرامی برای آن ندانی.»

و هم چنین: «الاشیاء مطلقۀ ما لم یرد علیک امر او نهی؛ اشیاء مباح می­باشند مادامی که برای تو امر یا نهی­ای در مورد آن نباشد.»

دیدگاه مسیحیان دربارۀ سینه زنی برای امام حسین (علیه السلام)

جرجی زیدان می­گوید:

«شکی نیست که ابن زیاد با کشتن امام حسین (علیه السلام) جرم بزرگی را مرتکب شد که فجیع­تر از آن در تاریخ عالم واقع نشده است. و لذا باکی نیست بر شیعه که به جهت کشته شدن امام حسین (علیه السلام) اظهار تظلم کرده، بر او در هر سال بگرید، و گریبان چاک دهد، و با اظهار تأسف بر او به سینه­های خود زند؛ زیرا او مظلومانه کشته شد.» (2)