عزاداری در سیره اهل بیت (علیهم السلام) صفحه 298

فصل پنجاه و سوم : خضاب نکردن و روغن نزدن مو عطر نزدن

(ترک زینت در ایام سوگواری)

1: امام حسین (علیه السلام) لحظه جان دادن برادر بزرگوارشان حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمودند:

أ أدْهُنُ رَأسِی أمْ تَطِیبُ مَجَالِسِی وَ رَأسُکَ مَعْفُورٌ وَ أنْتَ سَلِیبٌ

أوْ أسْتَمْتِعُ الدُّنْیَا لِشَیْ ءٍ أحِبُّه ألَا کُلُّ مَا أدْنَی إِلَیْکَ حَبِیبٌ

فَلَا زِلْتُ أبْکِی مَا تَغَنَّتْ حَمَامَهٌ عَلَیْکَ وَ مَا هَبَّتْ صَبَا وَ جَنُوب

آیا جا دارد که من روغن بسرم بزنم، یا مجالس من طیب و نیکو باشند؟ در صورتی که سر و صورت تو روی خاک باشد و تو برهنه باشی؟

یا اینکه از آن چیزهای دنیوی که دوست دارم بهره مند شوم، آگاه باش: هر چه که به تو نزدیک شود محبوب است.

من دائماً بر تو گریه می کنم مادامی که کبوتر بخواند و باد صبا و جنوب بوزد. (1)