عزاداری در سیره اهل بیت (علیهم السلام) صفحه 38

این حکیم عارف، هر ساله، سه شب از دهۀ آخر ماه صفر را در منزل خویش مجلس روضه خوانی برپا می­کرد و پس از پایان ذکر مصیبت که توسط یکی از روضه خوانان سبزوار صورت می­گرفت، فقرا و مستمندان حاضر در مجلس را با آبگوشت پذیرایی می­کرد و پس از صرف شام به هر نفر یک قرآن هدیه می­داد. (1)

اقامه عزاداری در کشور بیگانه و اطعام عزاداران

در شب عاشورا در نوفل لوشاتو بعد از اینکه نماز جماعت تمام شد، امام خمینی (قدس سره) فرمودند: کسی هست روضه بخواند؟ و به یکی از برادرها امر فرمودند که روضه بخواند همه ناظر بودند تا ذاکر شروع به ذکر مصیبت کرد، امام دستمالشان را در آورده و شروع کردند به گریه کردن.

این عمل امام به ما آموزش داد که در حادترین جریانات سیاسی، اجتماعی، هدف و مقصد که احیای سنت رسول الله می­باشد، نباید فراموش شود.

در نوفل لوشاتو روز عاشورا که فرا رسید امام فرمودند: تمام حضار در منزل ایشان را، به مناسبت این روز اطعام کنند. (2)

اطعام عزاداران یا اطعام فقراء

سئوال: نذری دادن و اطعام عزاداران چه معنا دارد و آیا بهتر نیست غذاهایی که در مجالس عزای اهل بیت (علیهم السلام) داده می شود بین فقراء تقسیم شود ؟

جواب: باید به فقرا کمک کرد و همیشه هم متمکنین مالی این کار را می کنند ولی اطعام عزاداران ثواب دارد و موجب بقاء مکتب می شود و اگر ترک شود همین سائل اصل امامت و شهادت او را انکار می کند. (3)

1- این البکائون، ص 102 و 103؛ سیل اشک دیدار با ابرار، ش 13، ص 6.
2- این البکائون، ص 99؛ برداشتهایی از سیره امام خمینی، ج3، ص 35.
3- استفتائات مکتوب دفتر آیت الله صافی گلپایگانی مد ظله العالی.