اسرار فاطمیه (سر مستودع) صفحه 167

کشتی با سرنشینانش توان سیر کردن را نداشت.(1)

فضیلت بیست و سوم

توسّل پیدا نمودن زکریّای پیامبر به خمسۀ طیّبه

30. از مولا و آقای ما حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در جواب سعد بن عبدالله در حدیثی طولانی و بلند بالا آمده است که فرمودند:

زکریّا از خداوند خواستار آگاهی از اسامی پنجگانه شد. جبرئیل امین بر او نازل شد و به او آن نامها را آموزش داد. پس هرگاه زکریّا نامهای محمّد، علی، فاطمه و حسن را یاد می نمود غم و اندوه از او زایل می شد و سختیهایش آسان می گردید؛ ولی چون نام حسین را بر زبان می آورد گریه گلوگیرش می شد تا آنجا که از نفس می افتاد. پس روزی زکریّا علیه السلام خداوند را گفت: پروردگار من! مرا چه می شود هنگامی که یادی از محمّد و علی و فاطمه و حسن می کنم غمهایم به کناری می رود؛ ولی یاد حسین دیدگانم را اشکبار کرده و نفسم را به شماره می افکند؟ خداوند او را از داستان و سبب این امر آگاه نموده و فرمود: «کَهیعَصَ»(2)

پس «کاف» کربلا، «هاء» هلاک گردیدن عترت، «یاء» یزید که ستم کننده بر حسین است، «عین» عطش حسین و «صاد» صبر و پایداری اوست.

چون زکریّا علیه السلام از حقیقت امر آگاه شد، سه شبانه روز در عبادتگاه خود به خلوت نشست و مردم را از دخول به خلوت خویش بازداشت و گریه و فغان سر داد. بی تابی و شیون او از این رو بود که می گفت: پروردگار من! آیا بهترین خلایقت را به سبب فرزندش سوگوار می کنی؟ آیا به سبب فنای