اسرار فاطمیه (سر مستودع) صفحه 7

تأویل

در اینجا لازم می بینم قبل از ورود در تفسیر و تأویل این دو سوره مبارکه معنای «تاویل» را برای خوانندگان محترم بیان کنم:

مقدمتاً عرض می کنم قرآن به طور کلی دو معنا دارد، معنای ظاهری و معنای باطنی، ظاهر آن مربوط به معنای ظاهری الفاظ قرآن است ولی معنای باطنی آن همان تأویل است. و بعضی گفته اند: تأویل یعنی بیان حقیقت آیات و چون معانی حقیقی آیات را فقط خدای تعالی می داند چنانکه قرآن می فرماید: «وَما یَعْلَمُ تَأْوِیلَهُ إِلاّ اللّهُ(1)،

لذا برای درک و رسیدن به تأویل و حقیقت آیات باید به منبع وحی که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و عترت علیهم السلام هستند رجوع کنیم. بد نیست این مطلب را نیز بیان کنیم که مفسرین و علماء اهل سنّت اصلاً معانی دوم و تأویل قرآن را قبول ندارند و می گویند قرآن به جز ظواهر آن چیزی نیست. گرچه در تفاسیرشان در بعضی از موارد عملاً تأویل بعضی از آیات را ذکر کرده اند.

تأویل مصدر باب تفعیل از «أول» هست که در اصل به معنی «ابتدا» و رجوع به ابتدا، یعنی اصل است و به همین جهت به ابتدای هر کاری «اول» می گویند و افراد یک فامیل را که به یک ریشه و اصل و ابتدا برمی گردند «آل» می نامند.

البته باید این نکته را یادآور شویم که برگرداندن لفظ از معنای ظاهری