عبرت های فاطمیه صفحه 16

به نام «سقیفه» (1) ، بازگشت به فرهنگ جاهلی و نظام قبیلگی یا «انقلاب علی الاعقاب» (2)

را شکل دادند و بر خلا ف فرمان خدا و رسولش از پیش خود برای حکومت اسلامی حا کم نصب کردند.

حور در آتش

گردانندگان سقیفه بر آن بودند که حرکت خود را با سرعت هرچه تمام تر تثبیت و تحکیم کنند و در این راستا از تمامی مردم از راه های مختلف، بیعت گرفتند. اما در این میان، بزرگ ترین مانع تثبیت و تحکیم حکومت غصبی خود را خاندان پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) می دیدند؛ چرا که آنان با مبارزه منفی و تحصن در خانه حضرت زهرا(علیهاالسّلام)، مانع آن حرکت شوم شده بودند. حضرت علی(علیه السّلام) و بنی هاشم (3) و گروهی از مهاجرین و انصار (4) که تعدادشان اندک بود، در خانه حضرت صدیقه کبری(علیهاالسّلام) گرد آمده بودند و از این طریق، مخالفت خود را اعلام می داشتند و از بیعت

خودداری می کردند.

با مشاهده روایاتی از کتب معتبر اهل سنت، مشخص می شود اصحاب سقیفه خاندان وحی را تهدید به یورش و آتش زدن خانه کردند و علت آن، بیعت گرفتن از خاندان رسول خدا(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) برای حکومت غصبی خلیفه بوده است.

اما درباره آتش زدن بیت وحی و جسارت به حضرت زهرا(علیهاالسّلام)، روایات متعدد و با سند صحیح

از شیعه و سنی نقل شده که به جهت اختصار فقط به یک روایت تاریخی بسنده می کنیم.

جوینی با سند خویش از پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) چنین روایت کرده است:

«... دخترم فاطمه... چون او را می بینم به یاد چیزهایی می افتم که پس از من بر او روا می دارند؛ گویا او را می بینم که ذلت به خانه اش وارد، پهلویش شکسته، جنین او سقط

1- سقیفه سایبانی بود در ناحیه شمال غربی مسجدالنبی و با فاصله ای کمتر از یک کیلومتر از خانه پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) که محل اجتماع انصار (مردم مدینه از جمله قبایل اوس و خرزج) بود. (سقیفه به معنای سایبان است).
2- آل عمران، آیه 144 (...« وَمَنْ یَنْقَلِبْ عَلَی عَقِبَیْهِ ...).
3- شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 6 ، ص 11
4- تاریخ یعقوبی، ج 2 ، ص 126