موضع عایشه در برابر این روایت و حرمت گریه
اشاره
ابن ابی ملیکه می گوید:
«دختر عثمان بن عفّان در مکّه در گذشت. برای مراسم، حاضر شدیم. عبدالله بن عمر و ابن عبّاس نیز حضور داشتند. عبدالله بن عمر به عمر و به عثمان گفت: چرا گریه را تمام نمی کنی؟! زیرا پیامبر(صلی الله علیه و آله) گفته است: مرده به وسیلۀ گریۀ خانواده اش بر او، معذّب می شود؟! ابن عبّاس گفت: عمر این را می گفت. سپس ادامه داد و گفت: همراه با عمر از مکّه خارج شدیم. وقتی به بیابان رسیدیم، سوارانی را دیدیم که در زیر سایۀ درختی استراحت می کردند. عمر گفت: برو و ببین این سواران چه کسانی هستند؟ رفتم، دیدم صهیب است. برگشتم و عمر را آگاه ساختم. عمر گفت: او را دعوت کن. به سوی صهیب برگشتم و به او گفتم: برخیز و به امیرالمؤمنین ملحق شو. هنگامی که عمر ضربه خورد، صهیب بر او وارد شد و می گریست و می گفت: وای برادرم! وای رفیقم! عمر گفت: ای صهیب! آیا بر من گریه می کنی؟ در حالی که رسول خدا(صلی الله علیه و آله) گفته است: همانا مرده با گریۀ خانواده اش بر او معذّب می شود.
ابن عبّاس می گوید: وقتی عمر مرد، این مطالب را به عایشه گفتم. عایشه گفت: خدا عمر را رحمت کند به خدا قسم! پیامبر(صلی الله علیه و آله) نفرمود: همانا مرده با گریۀ خانواده اش بر او معذّب می