گریه بر مرگ مومنان صفحه 24

است و قلب مصیبت دیده است و زمان (از دست دادن شخص) نزدیک است». (1)

تعارض روایات تحریم گریه با روایات جایز بودن آن

تعدادی روایت در کتابهای حدیثی وجود دارد که ادّعا شده است دلالت بر نهی پیامبر از گریه دارد. با قطع نظر از ضعف این روایات و عدم صلاحیّت آنها برای تعارض حتّی اگر این روایات را صحیح بدانیم، باز هم صلاحیّت ندارند که دلیل برای حرمت باشند؛ زیرا با روایاتی که دلالت بر جایز بودن گریه دارد و این که گریه بر کسانی که مشرف به مرگ باشند و یا کسی که شهید شده و یا به مرگ طبیعی از بین رفته، بر وفق سیرۀ رسول خدا(صلی الله علیه و آله) بوده است، تعارض دارد.

اضافه بر آن، سخن عایشه و اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله) مبنی بر این که این روایات، تنها از طریق خلیفۀ دوّم و فرزندش عبدالله نقل شده و نقل آنان ناشی از خطا و فراموشی است و رسول خدا(صلی الله علیه و آله) نهی از گریه نکرده است، موجب می گردد که از این روایات، اعراض کنیم و به سیرۀ پیامبر(صلی الله علیه و آله) که دلالت بر جواز گریه دارد، تمسّک کنیم.