تعارض روایات تحریم گریه با قرآن کریم
روایات حرمت گریه، گناه وعقوبت را نه برای گریه کننده بلکه برای میّت اثبات می کند و این مطلب با حقیقت قرآنی تغایر دارد که به قلم آیۀ عقوبت، گناه تنها متوجّه مرتکب گناه می شود، نه کسی دیگر.
خداوند می فرماید : أَلاَّ تَزِرُ وَازِرَه وِزْرَ أُخْرَی . (1)
«وزر» در آیه به معنای «گناهی است که بر دوش انسان سنگینی کن» و «الوازره» به معنای «نَفْسی است که گناه را انجام می دهد». مراد از آیۀ شریفه این است که: هیچ کس از گناهکاران، بار گناه دیگری را بر دوش نمی گیرد. (2)
و نیز خداوند می فرماید:
وَأَن لَّیْسَ لِلإِنسَانِ إِلا مَا سَعَی . (3)
«و این که برای انسان، بهره ای جز سعی و کوشش او نیست».
و نیز می فرماید:
فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّه خَیْرًا یَرَهُ * وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّه شَرًّا یَرَهُ . (4)
1- (1) - نجم (53): 38.
2- (2) - جامع الاصول، ابن اثیر: 11/ 93.
3- (3) - نجم (13): 39.
4- (4) - زلزله (99): 8-7.