هودج خون :گذری بر عزاداری و نامگذاری شب های محرم صفحه 255

و روی دست های من افتاد.(1)

عاشورا در کلام شهید آوینی

عاشورا در کلام شهید آوینی

عقل می گوید: بمان و عشق می گوید: برو، و این هر دو، عقل و عشق را خداوند آفریده است تا وجود انسان در حیرت میان عقل و عشق معنا شود. اگر چه عقل نیز اگر پیوند خویش را با چشمه ی خورشید نَبُرد، عشق را در راهی که می رود تصدیق نخواهد کرد. آن جا دیگر میان عشق و عقل هیچ فاصله ای نیست...

یاران! این قافله ی عشق است و این راه که به سرزمین «طفّ» در کرانه ی «فرات» می رسد، راه تاریخ است و هر با مداد، این بانگ از آسمان می رسد که الرَّحیل! الرَّحیل!

از رحمت خدا به دور است که این باب شیدایی را بر مشتاقان لقای خویش ببندد. این دعوت آسمانی، فیضانی است که علی الدوام، زمینیان را به سوی آسمان می کشد. بدان که سینه ی تو نیز آسمان لایتناهی است، با قلبی که در آن چشمه ی خورشید می جوشد و گوش کن که چه خوش ترنّمی دارد: «حسین حسین! حسین حسین!». نمی تپد، حسین حسین می کند. یاران! شتاب کنید که زمین نه جای ماندن است که گذرگاه است. گذر از نفس به سوی رضوان حق. هیچ شنیده ای که کسی در گذرگاه، رحل اقامت بیافکند و مرگ نیز در این جا چنان با تو نزدیک است، که در کربلا و کدام انیسی از مرگ شایسته تر. اگر دهر بخواهد با کسی وفا کند و او را از مرگ معاف دارد، حسین علیه السلام که از من و تو شایسته تر است.

الرَّحیل! الرَّحیل! یاران شتاب کنید(2).