عاشورا صفحه 150

«ابن ابی الحدید» به نقل از استادش «ابوجعفر» می نویسد:

«سمره» با گرفتن چهارصد هزار درهم از معاویه حاضر شد این حدیث را جعل کند که آیه (وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ...)(بقره، 207)، که در مورد حضرت علی(علیه السلام)نازل شده است; در شأن ابن ملجم است.(1) (مشروح این روایت به زودی خواهد آمد).

کوتاه سخن این که «معاویه» از وجود «سمره» در دستگاه خویش سود بسیار برد و او نیز از معاویه پاداش خوش خدمتی هایش را می گرفت و سرانجام به عنوان جانشین زیاد در بصره برگزیده شد، و این مرد تاریک دل، در بصره هزاران نفر را به جرم دین داری و عشق و ارادت به اهل بیت پیامبر(صلی الله علیه وآله) به قتل رساند.

طبری مورّخ معروف نقل می کند که «محمّد بن سلیم» از «ابن سیرین» پرسید: آیا «سمره» کسی را به قتل رسانده است؟

پاسخ داد:

«هَلْ یُحْصی مَنْ قَتَلَ سَمُرَهُ ابْنُ جُنْدَب؟ إِسْتَخْلَفَهُ زِیادُ عَلَی الْبَصْرَهِ وَ أَتَیالْکُوفَهَ فَجاءَ وَ قَدْ قَتَلَ ثَمانِیَهَ آلاف مِنَ النّاسِ; آیا می شود تعداد کشته شدگان به دست سمره را به شماره درآورد؟! «زیاد» او را به جانشینی خویش در بصره قرار داد و وی هشت هزار تن را به قتل رساند».

طبری می افزاید: «زیاد» از سمره پرسید: آیا نترسیدی در این میان، بی گناهی را کشته باشی؟! پاسخ داد: اگر دوبرابر این تعداد را نیز می کشتم، باکی نداشتم.(2)

مردی به نام «ابوسوار عدوی» می گوید: «سمره» فقط از قوم من در یک سپیده دم

پاورقی

1 . شرح

نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ذیل خطبه 56 و الغدیر، ج 11، ص 30.

2 . تاریخ طبری، ج 4، ص 176، حوادث سال 53، مراجعه شود به: کامل ابن اثیر، ج 3، ص 462-463، حوادث سال 50.