عاشورا صفحه 419

صدا زد: برادرجان! مرا دریاب.

هنگامی که امام حسین(علیه السلام) بر بالینش رسید وی را کشته دید، پس گریست.

همچنین نقل شده است: هنگامی که عباس(علیه السلام) شهید شد امام حسین(علیه السلام) فرمود:

«اَلاْنَ إِنْکَسَرَ ظَهْری وَقَلَّتْ حِیلَتی; اینک کمرم شکست و راه چاره بر من محدود شد».

آنگاه گریست و این اشعار را خواند:

تَعَدَّیْتُمْ یا شَرَّ قَوْم بِبَغْیِکُمْ

وَ خالَفْتُمْ دینَ النَّبِیِّ مُحَمَّد

أَما کانَ خَیْرُ الرُّسُلِ أوْصاکُمْ بِنا

أَما نَحْنُ مِنْ نَجْلِ النَّبِیِّ المُسَدَّدِ

أما کانَتِ الزَّهْراءُ أُمّی دُونَکُمْ

أما کانَ مِنْ خَیْرِ الْبَرِیَّهِ أحْمَدَ

لُعِنْتُمْ وَ أُخْزیتُمْ بِما قَدْ جَنَیْتُمْ

فَسَوْفَ تَلاقُوا حَرَّ نار تَوَقّدُ

«ای بدترین مردم! با ستمکاری خویش بر ما تعدّی کردید، و با آیین پیامبر خدا محمّد(صلی الله علیه وآله) مخالفت ورزیدید.

آیا بهترین پیامبر،سفارش ما را به شما نکرده بود؟ آیا ما از نسل پیامبر راستین نیستیم؟

آیا جز این است که حضرت زهرا(علیها السلام) مادر من است نه شما؟ آیا او از نسل بهترین انسان ها نبود؟

به سبب جنایتی که مرتکب شدید ملعون و خوار

گشتید، و به زودی گرفتار آتش شعلهور الهی خواهید شد!».(1)

در هر گام درسی است، درسی از فضیلت و ایثار، درسی از شجاعت و شهامت و از خودگذشتگی.

پاورقی

1 . بحارالانوار، ج 45، ص 41-42.