عاشورا صفحه 432

صدای گریه بانوان برخاست، امام آنان را آرام کرد و به سوی دشمن حملهور شد.(1)

88 سخنان و اشعار امام(علیه السلام) در برابر دشمن

امام حسین(علیه السلام) به دشمنان نزدیک شد و خطاب به آنان فرمود:

«یا وَیْلَکُمْ أَتَقْتُلُونِی عَلی سُنَّه بَدَّلْتُها؟ أَمْ عَلی شَریعَه غَیَّرْتُها، أَمْ عَلی جُرْم فَعَلْتُهُ، أَمْ عَلی حَقٍّ تَرَکْتُهُ؟ ; وای بر شما! چرا با من می جنگید؟ آیا سنّتی را تغییر داده ام؟ یا شریعتی را دگرگون ساخته ام؟ یا جرمی مرتکب شده ام؟ و یا حقّی را ترک کرده ام؟».

گفتند: «إِنّا نَقْتُلُکَ بُغْضاً لاَِبِیکَ ; بلکه به خاطر کینه ای که از پدرت به دل داریم، با تو می جنگیم و تو را می کشیم».(2)

امام(علیه السلام) چون این اشعار را می خواند، بر آنان حلمه ور شد:

کَفَرَ الْقَوْمُ وَ قِدْماً رَغَبُوا

عَنْ ثَوابِ اللّهِ رَبِّ الثَّقَلَیْنِ

قَتَلَ الْقَوْمُ عَلِیّاً وَ ابْنَهُ

حَسَنَ

الْخَیْرِ کَریمَ الطَّرَفَیْنِ

حَنَقاً مِنْهُمْ وَ قالُوا أَجْمِعُوا

أُحْشُرُوا النّاسَ إِلی حَرْبِ الْحُسَیْنِ

یا لَقَوْم مِنْ أُناس رُذَّل

جَمَعُوا الْجَمْعَ لاَِهْلِ الْحَرَمَیْنِ

ثُمَّ سارُوا وَ تَواصَوْا کُلُّهُمْ

بِاجْتِیاحی لِرِضاءِ الْمُلْحِدَیْنِ

لَمْ یَخافُوا اللّهَ فی سَفْکِ دَمی

لِعُبَیْدِاللّهِ نَسْلِ الْکافِرَیْنِ

وَابْنِ سَعْد قَدْ رَمانی عَنْوَهً

بِجُنوُد کَوُکُوفِ الْهاطِلَیْنِ

لا لِشَیْء کانَ مِنّی قَبْلَ ذا

غَیْرَ فَخْری بِضِیاءِ الْفَرْقَدَیْنِ

بِعَلِیِّ الْخَیْرِ مِنْ بَعْدِ النَّبِیِّ

وَ النَّبِیِّ الْقُرَشِیِّ الْوالِدَیْنِ

پاورقی

1 . بحارالانوار، ج 45، ص 47.

2 . ینابیع المودّه قندوزی، ج 3، ص 79-80 .