عاشورا صفحه 484

حسین(علیه السلام) ربوده، یا کاری کرده بود که از آن بوی شرکت در فاجعه کربلا شنیده می شد، سزای عمل خویش یا اعانت بر جرم را دریافت کرد».(1)

«علاّمه مجلسی» در بحارالانوار از قول ابن نما می نویسد:

«شمر در روز عاشورا شتر مخصوص امام حسین(علیه السلام) را به غنیمت گرفت و در کوفه به شکرانه قتل آن حضرت شتر را ذبح کرده و گوشتش را بین دشمنان آن حضرت تقسیم نمود. مختار دستور داد تمام آن خانه هایی که این گوشت در آن وارد شده ویران کردند و همه افرادی که با علم و آگاهی از آن گوشت خوردند،اعدام شدند!!».(2)

مختار در اجرای مجازات چنان جدّی بود که کار از قتل قاتلان گذشته و به سوختن، ویران کردن خانه های آنها که محلّ توطئه و خیانت بود رسید. ولی همه این سخت گیری ها را چیزی جز عدالت و دادگری نمی توان دانست چرا که جنایات آنها بیش از این بود.

آخرین نبرد

تعدادی از سران جنایتکار کوفه که از شمشیر مختار زخم دار شده بودند در بصره نزد مصعب بن زبیر برادر عبدالله بن زبیر جمع شده بودند. «شَبَث بن ربعی» و «محمّد بن اشعث» از جنایت کاران کربلا از جمله آنها بودند. آنان مدام مصعب را به جنگ با مختار تحریک می کردند.(3)

«دینوری» تعداد فراریان کوفه را که در بصره اجتماع کرده بودند حدود ده هزار نفر می داند.(4)

پاورقی

1 . ابوالشهداء، عبّاس

محمود عقّاد، ترجمه محمد کاظم معزّی، ص 205 (با اندکی تصرّف).

2 . بحارالانوار، ج 45، ص 377.

3 . تاریخ طبری، ج 4، ص 558.

4 . اخبارالطوال، ص 304 .