عاشورا صفحه 505

هر چه بودت داده ای در راه ما

مرحبا صد مرحبا خود هم بیا

لیک خود تنها نیا در بزم یار

خود بیا و اصغرت را هم بیار

خوش بود در بزم یاران بلبلی

خاصه در منقار او برگ گلی

خود تو بلبل، گل علی اصغرت

زودتر بشتاب سوی داورت

جان جهان

لاله پر ژاله و از داغ عطش سوزان است

ماه از هاله غم، خاک بسر افشان است

گل توحید مگر گشته خدایا پر پر

که بهر جا نگرم یک ورق از قرآن است

آنکه خود جامه خلقت به تنِ عالم کرد

یا رب از چیست که در دشت بلا عریان است

وای از این غم که عدالت شده پامال ستم

بدن جان جهان زیر سم اسبان است

در تنور آتش طور است و سر ثارالله

قلب زهرا ز لب خشک پسر بریان است

میزبان دو جهان، سیّد

و سالار جنان

از کجا آمده بنگر به کجا مهمان است