عاشورا صفحه 535

وَ لاََبْکِیَنَّ عَلَیْکَ یَابْنَ مُحَمَّد

حَتّی اُوَسَّدَ فِی التُّرابِ مُلَحَّدا(1)

گزیده ای از قصیده میمیّه سیّد جعفر حلّی(ره)(2)

وَجْهُ الصَّباحِ عَلَیَّ لَیْلٌ مُظْلِمٌ

وَ رَبیعُ اَیّامی عَلَیَّ مُحَرَّمُ

وَ اللَّیْلُ یَشْهَدُ لی بِاَنّی ساهِرٌ

اِنْ طابَ لِلنّاسِ الرُّقادُ فَهَوَّمُوا

مِنْ قُرْحَه لَوْ اَنَّها بِیَلْمَلَم

نُسِفَتْ جَوانِبُهُ وَ ساخَ یَلْمَلَمُ

ما خِلْتُ اَنَّ الدَّهْرَ مِنْ عاداتِهِ

تَرْوَی الْکِلابُ بِهِ وَ یَظْمَی الضَّیْغَمُ

وَ یُقَدَّمُ الاُْمَوِیُّ وَ هُوَ مُؤَخَّرٌ

وُ یُؤَخَّرُ الْعَلَوِیُّ وَ هُوَ مُقَدَّمُ

مِثْلُ ابْنِ فاطِمَهَ یَبیتُ مُشَرَّداً

وَ یَزیدُ فی لَذّاتِهِ مُتَنَعِّمُ

پاورقی

1 . الغدیر، ج 7، ص 20-22 .

2 . سید جعفر حلّی (متولّد 1277 و متوفّای 1315) مردی فاضل، ادیب و شاعر بود; وی دارای دیوان شعری است که اشعار گوناگونی در آن است. (رجوع کنید به : اعیان الشیعه، ج 4، ص 97) .