تحقیق درباره ی اول اربعین حضرت سیدالشهداء(ع) صفحه 111

قرائت آیه و صلوات منافات با تسبیح حضرت زهراء ندارد

پس اگر بعد از فارغ شدن از نمازها آیه ی شریفه قرائت شود خواه پس از فراغت از نماز انفرادی باشد یا بعد از فارغ شدن از نماز با جماعت بوده باشد و آیه ی شریفه خوانده شود و مردم در عمومیت صدا به صلوات گفتن بلند نمایند چنانچه امر به بلند گفتن صلوات فرموده اند هیچگونه مانع شرعی نبوده بلکه رجحان و استحباب شرعی خواهد داشت و با موقع تسبیح حضرت زهراء علیهاالسلام منافات ندارد به نحوی که بیان شد. و نسبت به آیه ی شریفه در خصوص تعقیب نماز مغرب و صبح حدیث وارد شده و آن را شیخ صدوق (ره) به سند خود از حضرت امام صادق علیه السلام نقل کرده: عن ابی المغیره قال: سمعت اباعبدالله علیه السلام یقول: من قال فی دبر کل صلاه الصبح و صلاه المغرب قبل ان یثنی رجلیه او یکلم أحدا: ان الله و ملائکته یصلون علی النبی یا أیها الذین آمنوا صلوا علیه و سلموا تسلیما اللهم صل علی محمد و ذریته، قضی الله له مائه حاجه سبعین فی الدنیا و ثلاثین فی الاخره قال: قلت ما معنی صلاه الله و ملائکته و صلاه المؤمن؟ قال: صلاه الله رحمه من الله و صلاه ملائکته [ صفحه 544] تزکیه منهم له و صلاه المؤمنین دعاء منهم له [408] .

صلوات فرستادن بر غیر رسول الله

و اما صلوات فرستادن بر غیر رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم جائز بوده و قرآن مجید بر آن تصریح کرده است و فرموده: هو الذی یصلی علیکم و ملائکته [409] و قول خداوند تعالی: و صل علیهم ان صلاتک سکن لهم. [410] و فرموده: الذین اذا اصابتهم مصیبه قالوا انا

لله و انا الیه راجعون اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمه [411] .

تعصب زمخشری را به حرف ناهنجار وارد کرده

زمخشری گفته: اگر به یکی از اهل بیت علیهم السلام در تنهائی صلوات گفته شود مکروه است چون آن اتهام بر افضی بودن می کشد [412] - زهی تعصب بی جا و عناد بی مورد که مدلول آیات قرآنی را زیر پا می گذارد و مانند زمخشری علامه ای را به اظهار آن سخن ناهنجار وادار می کند و بدون دلیل به کراهت یک امر جائز و بلکه راجح فتوی می دهد.

مکالمات آیه الله با سید موصلی در مجلس خدابنده

در اینجا مکالمات آیهالله علامه (ره) و مناظرات آن یگانه رادمرد فهامه به یاد انسان در مجلس سلطان خدابنده می افتد که آیهالله [ صفحه 545] قدس سره خطبه ی بلیغه ی فصیحه ایراد فرموده و صلوات به رسول الله صلی الله علیه و آله و به ائمه ی معصومین علیهم السلام در آن خطبه فرستاده و سید موصلی که در آن مجلس سلطانی بوده و در مناظره آیهالله با سائر علماء او ساکت نشسته بود به مقام تکلم آمده و گوید: دلیل جواز صلوات فرستادن بر غیر انبیاء چیست؟ آیهالله قدس سره بی درنگ می فرماید: الذین اذا اصابتهم مصیبه قالوا انا لله و انا الیه راجعون اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمه و أولئک هم المهتدون. سید موصلی مکابره را پیشه ی خود ساخته و گوید: کدام مصیبت است که بر (آل) پیغمبر صلی الله علیه و آله رسیده تا این که آنها سزاوار صلوات فرستادن شده اند؟ آیهالله (ره) می فرماید: از شنیع ترین مصائب و اشد آنها آنست که از ذراری آنها مثل تو به وجود آمده که منافقین جهال که مستوجب لعن و نکال اند آنها را بر آل رسول ملک متعال ترجیح می دهد حاضرین مجلس به خنده زده و از حاضرجوابی آیهالله علامه (ره) و بالبداهه از جواب

گفتن آن بزرگوار در تعجب شده و یکی از شعراء گوید: اذا العلوی تابع ناصبیا بمذهبه فما هو من أبیه و کان الکلب خیرا منه حقا لان الکلب طبع ابیه فیه [413] [ صفحه 546]