تحقیق درباره ی اول اربعین حضرت سیدالشهداء(ع) صفحه 112

سادات اگر تبیعت از ائمه اطهار ننمایند شرافت را از دست می دهند

از سادات اگر تبعیت از ائمه ی اطهار و اجداد امجاد خودشان حجج خداوندی علیهم السلام ننمایند آن شرافت موهوبی و سیادت و عزت خدادادی را از دست می دهند ولی حرف در سر پیدا شدن افرادی از سادات است که اتصال نسب شان به خاندان رسالت صحیح و درست و خودش (العیاذبالله) در مقام نصب و عداوت با اهل بیت علیهم السلام قدم بزند همچو سید صحیح النسبی شاید بسیار کمتر پیدا بشود یا دیده نشود و یا از بنی فاطمه نمی شود و اگر بر فرض پیدا گردد زهی بدبختی و زهی زیانکاری است که شرافت نسب علوی را از دست داده است. من لم یکن علویا حین تنسبه فماله من قدیم الدهر مفتخر [414] [ صفحه 547]

کلمات و بیانات محمد علی حومانی

نویسنده ی فاضل شهیر مرحوم محمد علی حومانی لبنانی را در کتابش (دین و تمدین ) [415] کلماتی است شیرین راجع به صلوات و سلام فرستادن به امام امیرالمؤمنین و سائر معصومین علیهم السلام خوش دارم آن کلمات را از کتاب نامبرده در اینجا بیاورم و عین کلمات عربی او را نقل نمایم. در کتاب نامبرده در مجلد پنجم پس از نقل آیه ی شریفه: اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمه و اولئک هم المهتدون گوید: [ صفحه 548] اذکران بعض المسلمین أنکر علی من حی الامام علیا بتحیه الرسول اذا قال عند ذکر الامام صلوات الله و سلامه علیه فذکر هذا لی و سألنی: أحق انکاره ذلک علی ؟؟ فقلت کلا!! انه مخطئی لان الصلاه و التسلیم یجوز علی أی رجل مؤمن، ثم تلوت علیه قول الله السابق تعالی مجده، و قلت له احفظ هذه الایه و اقرأها علی من انکر ذلک علیک،

و عاد الی بعد مده لیخبرنی و هو مزهو، انه قد قرأ الایه علی خصمه فانصت الیه و فکر قلیلا ثم قال له کأنی لم اسمع هذه الایه الکریمه و سأدحض بها حجه من یعظنا بأن تحیه الخلفاء الراشدین لا تتجاوز الترضی عنهم و الترحم علیهم الا علی بن ابی طالب فقد وردت تحیته بکلمه «کرم الله وجهه» [416] . [ صفحه 549] و أذکر ان بعض الناس انکر علی بعض آخر قوله: علی علیه السلام فقال له: قل علی کرم الله وجهه فان قولک (علیه السلام) لا یجوز الا علی رسول الله صلوات الله علیه. فاجابه: أیجوز أن اقول لک: علیک السلام. و أن تقول لی: سلام علیک. و لا یجوز أن اقول ذلک للامام صلوات الله علیه؟؟ فسکت ثم قلت له: ان فی الصلاه ما یوجب ذلک حین تقول: اللهم صل علی محمد و آل محمد. أفلیست الصلاه هنا واجبه علی علی؟؟ أو ما قال الامام الشافعی رضی الله عنه: یا آل بیت رسول الله حبکم فرض من الله فی القرآن أنزله یکفیکم من عظیم القدر ان لکم من لم یصل علیکم لا صلاه له لیس الغریب ان ینکر بعض المسلمین صلاته و تسلیمه علی الامام. ولکن الغریب أن یحمل المسلم هذه الفکره من أعداء الاسلام المأجورین لهذا العدوان و تمضی القرون بعد القرون و الاجیال تلوا لاجیال و المسلمون مطمئنون الی أنهم علی بصیره من دینهم بفعل التضلیل و التدجیل اللذین خلطهما الجهل فی لحم المسلم و دمه منذ عهد الامویین حتی الیوم، ثم لا ینتبه لهذا الخلط حتی فی عهد النور. أقول: لیس الغریب أن ینکروا علی المسلم تصلیته و تسلیمه علی الائمه و المؤمنین بزعمهم أن الصلاه والسلام قاصران علی رسول الله

ولکن الغریب هو ذلک التقلید الاعمی الذی مشوا به وراء تلک الطغمه من المضللین نکایه بأهل البیت علیهم الصلاه والسلام. [ صفحه 550] و الاغرب من ذلک أن یکونوا مسلمین ثم یقرأون القرآن و یسلم بعضهم علی بعض کلما التقوا و تراؤا بقولهم: السلام علیکم و الجواب بقولهم: و علیکم سلام الله و رحمته و برکاته. و فی القرآن الایات الجلیله التی سبق ذکرها. ثم یفیضون فی الصلاه لربهم خمس مرات کل یوم و یقولون فی ختام کل صلاه: اللهم صل علی محمد و آل محمد، و اذا جادلوا اخصامهم نسوا کل ذلک و هزتهم النعره الجاهلیه للتعصب الاعمی فانکروا هذه الصلاه علی آل الرسول و أجازوها حتی علی الطغاه من قاده البغی و العدوان. و للتعصب الاعمی وجوه و وجوه، فان من هذا التعصب ما یصدر عن عمی العین، و منه ما یصدر عن عمی القلب: فلقد رأیت مظهرا من مظاهره فی شخص الادیب الفلسطینی اسعاف النشاشیبی حیت أصدر کتابه «الاسلام الصحیح» و قرأت هذا الکتاب فوجدته حافلا بالشتائم لال الرسول و الخیره من اصحاب محمد صلی الله علیه و آله، و نقلت بعض هذه الشتائم فی مجلتی «العروبه» التی کنت أصدرها فی لبنان و عجبت لذلک فسألت عن الکاتب: أهوذ و غینین یقرأ الکتب؟؟ فقالوا: انه «أعور» فقلت. هو نصف اعمی و سیشتد هذا العمی و یصبح کاملا بعد حین. و عند ما وردت مصر قرأت مقالا له فی مجله الرساله کان اذا جاء بها علی ذکر معاویه او عمرو بن العاص یقول: صلوات الله و سلامه علیه، و اذا جاء علی ذکر الخفاء الراشدین قال: «رضی الله عنهم» فقلت: لیس [ صفحه 551] هذا

من عمی العین ولکنه من عمی القلب، و اجتمعت بعد ذلک بأحد اعضاء الهیئه العربیه العلیا فی القاهره و أتینا علی ذکر اسعاف النشاشیبی قال احدهم: و لعله اسحق درویش قال. أعلمت کیف کان ختام حیاته؟ قلت لا... قال: لقد تقوس ظهره حتی التصق ذقنه بالارض، فکان اذا خاطب أحدا لا یستطیع أن یرفع رأسه الیه. و قد عمی آخر حیاته، و لقد مر بقراء «دین و تمدین» شئی من هذا لدی ذکر النشاشیبی و أنه یحمل نسبا الی الامویین [417] . [ صفحه 552] فی هذا الاستطراد کثیر من المتعه للنفس الحیه الخالده علی الدهر و لقد حبب الی هذا الصفع فی اقفیه أولئک الظلمه العتاه و أعقابهم و السالکین سلوکهم فی ظلمه التاریخ. أقول: لقد حبب الی فیما اکتب هذا الصفع، تمادی عتاتهم و جبابرتهم و أذنابهم و الناهجین فی الظلم و الهضم نهجهم [ صفحه 553] طوال قرون و قرون کانت و لا تزال حافله بمثل ما ینقل الینا التاریخ من ذلک الظلم و الافتئات علی الحق حتی عمی منهم المبصر عمی غطی علی الاعین و ران علی الافئده و حجر علی الضمائر، کان هذا الاستطراد حبیبا الی قلبی لانه توجیه الی الحق و صرف عن الباطل، و لنعد الان الی صلب الموضوع فی مطلع البحث [418] .

خاتمه ی کتاب

شکر خدا را که کتاب را در اینجا به پایان رسانیده و آن را خاتمه می دهم و بعد از این شروع به تعلیقات و اضافات کرده و فوائد زیادی به عنوان تعلیقه بر آن افزوده می شود ان شاءالله تعالی. منظور بررسی و تحقیقات در اطراف مطالب متنوعه و ضمیمه ی آنها بر کتاب بوده و ثبت

آنها در این اوراق می باشد که نزد ارباب تحقیق مورد تحسین و بسیار ارزنده خواهد شد. و در این طبع دوم فوائد زیادی علاوه بر آنچه در طبع اول کتاب بود افزوده می شود چنانچه بر اصل کتاب مطالب زیادی اضافه گردید. [ صفحه 555]