تحقیق درباره ی اول اربعین حضرت سیدالشهداء(ع) صفحه 117

دیگرگون شده و خوف خروج و خلع است لاجرم از این وقت سیاق گفتار و کردار بگردانید و از کشتن آن بزرگوار تبری اظهار همی کرد و همی گفت: و ما علی لو احتملت الاذی و انزلت الحسین معی فی داری و حکمته فیما یرید و ان کان علی فی ذلک و هن فی سلطانی حفظا لرسول الله صلی الله علیه و آله و رعایه لحقه و قرابته لعن الله ابن مرجانه فانه اضطره فقتله فبغضنی بقتله الی المسلمین و زرع فی قلوبهم العداوه فابغضنی البر و الفاجر بما استعظموه من قتلی الحسین ما لی و لابن مرجانه لعنه الله و غضب علیه. بعد پشیمان شدن ابن مرجانه را نیز نقل کرده است. ص 65 ط تبریز سال (1310) ق. و تعجب است که نسبت اشعار دعبل (ره) را به نکته سنجان قزوین داده و گفتگوی ابویوسف قزوینی را با ابوالعلاء معری نقل نموده [ صفحه 574] و آن اشعار نغز را به شاعر مجهولی از شعراء قزوین منسوب داشته، شعراء قزوین کجا و آن اشعار نغز عالی کجا، که بتوانند آنها را بسرایند، در صورتی که یاقوت در معجم الادباء و امثال وی آنها را از اشعار دعبل (ره) دانسته و در این که از اوست جای شک نیست. و ممکن است از شعراء قزوین آن اشعار دعبل (ره) را به خود نسبت داده و ابویوسف قزوینی هم متوجه آن حلیت و سرقت نشده است چنانچه اعتمادالسلطنه نیز متوجه نشده که آن اشعار از شاعر نامدار اهل بیت اطهار علیهم السلام دعبل خزاعی رحمه الله علیه است. [ صفحه 575]

عزاداری اهل بیت در شام سه روز است

اشاره

ص:- 44 س:- 15 (بیشتر از ده روز

در دمشق توقف نکرده اند) و از تاریخ طبری معلوم می شود که نوحه و ندبه ی خاندان رسالت در شام بعد از آن که یزید پلید از باب سیاست و جلوگیری از تنفر افکار عمومی از وی اجازه داده که بر سیدالشهداء علیه السلام اقامه ی عزاء نمایند سه روز اقامه ی عزاء نموده اند چنانچه گوید: ثم قال یزید بن معاویه یا نعمان بن بشیر جهزهم بما یصلحهم و ابعث معهم رجلا من اهل الشام أمینا صالحا و ابعث معه خیلا و اعوانا فیسیر بهم الی المدینه ثم أمر بالنسوه ان ینزلن فی دار علی حده معهن ما یصلحهن و اخوهن معهن «علی بن الحسین» فی الدار التی هن فیها قال: فخرجن حتی دخلن دار یزید فلم تبق من آل معاویه امرأه لا استقبلتهن تبکی و تنوح علی الحسین فاقاموا علیه المناحه ثلاثا و کان یزید لا یتغدی و لا یتعشی الا دعا علی بن الحسین الیه [426] . [ صفحه 576] بعد از آن طبری اظهار لعن یزید را بر ابن مرجانه و انزجارش از وی نقل کرده در صورتی که باطنا از وی خوشحال و مسرور و مورد انعام و جائزه ی خود قرار داده بوده است. پس این که در بعضی کتابها اقامه ی عزاء خاندان رسالت را در خانه ی یزید در دمشق بیشتر از سه روز نگارش داده اند قول ضعیف و خالی از تحقیق است. و بلکه از اهل تحقیق گفته اند: که توقف اسراء اهل بیت در شام از هفت روز بیشتر نشده است چنانچه در ص 274 گذشت و نیز در ص (370) از کتاب نقل شد به صفحه ی نامبرده مراجعه شود. [ صفحه 577]

رفتن اسراء خاندان رسالت با چهارپایان خودشان به شام اصل ندارد

ص:- 68-

س:- 20 -19 ادعاء صاحب کتاب «کامل بهائی» که اهل بیت با چهارپایان خودشان به شام رفتند و عین عبارتش چنانچه گذشت این است: «و امام و عورات أهل بیت به چهارپایان خود به شام رفتند زیرا که مالها را غارت کرده بودند اما چهارپایان بدیشان گذاشته بودند». کامل بهائی ص 291 ج 2 ط- قم این ادعاء وی که اهل بیت با چهارپایان خود به شام رفته اند علاوه بر آنچه در رد حرفش در اصل کتاب نگارش یافت. فرمایش شیخ اعظم شیخ مفید (ره) در ارشاد آن را تکذیب می کند زیرا شیخ (ره) می فرماید: ثم اقبلوا علی سلب الحسین علیه السلام...... و انتهبوا رحله وابله و أثقاله و سلبوا نسائه.... الخ ارشاد ص 257 ط- تبریز. و محدث قمی (ره) نیز عین این عبارات ارشاد را در نفس المهموم نقل کرده است و مترجم آن کتاب گوید: مردم بر ورس و حله ها و شتران ریختند و غارت کردند...... شیخ مفید گفت: اناث و شتران و بارو بنه ی آن حضرت را غارت کردند [ صفحه 578] و جامه های زنان را بربودند.... ترجمه ی نفس الهمهموم ص 204 س 18 ط تهران سال 1374 ه ق. و ابن الاثیر در تاریخ کامل گوید: و مال الناس علی الورس و الحلل و الابل فانتهبوها و نهبوا ثقله و متاعه و ما علی النساء حتی ان کانت المرأه لتنزع ثوبها من ظهرها فیؤخذ منها- ص 79 ج 4 ط بیروت. و طبری گوید: و مال الناس علی الورس و الحلل و الابل و انتهبوها- ص 346 ج 4 ط- مصر- مطبعه ی استقامه قاهره. بنا به صریح فرمایش و نقل شیخ مفید (ره) و طبری و

ابن الاثیر شتران امام علیه السلام را غارت کرده اند پس آنها را به اهل بیت نگذاشته اند بماند و قول شیخ مفید (ره) مقدم بر ادعاء صاحب کتاب کامل بهائی است زیرا فرمایش وی أقرب به صواب و عقل و اعتبار است زیرا ن غارتگران و وحشیان بیابان که برای آدم کشتن و امام (ع) کشتن به دشت کربلاء جمع شده بودند از چهارپایان امام (ع) نمی گذارند چیزی بدیشان بماند. [ صفحه 579]

مسلمه بن مخلد و تحقیق در تاریخ وفات زینب کبری و ام سلمه