تحقیق درباره ی اول اربعین حضرت سیدالشهداء(ع) صفحه 137

دفن شدن علی اصغر (ع) در روی سنیه ی مبارک سیدالشهداء (ع) می بینیم که بعضی از مسامحه کاران به کتاب خودش وارد کرده و بدون مدرک آن را در کتابش ثبت نموده اگر انتقاد و بطلان آن نگارش نیابد در آینده ممکن است مدرک قرار داده شود چنانچه در صفحه ی 175 -174 از کتاب نیز نگارش یافت مراجعه شود. [ صفحه 690]

بعد از عاشوراء خانه امیرالمؤمنین و عقیل و رباب را خراب کرده اند

اشاره

ص:- 355- س:- 2 (مراجعت به مدینه نموده و از دنیا رحلت فرموده) بانوی با وفای سیدالشهداء (ع) رباب بنت امری ء القیس تقریبا بعد از یک سال که از کربلاء مراجعت به مدینه کرده آیا در کدام خانه از خانه های بنی هاشم ساکن شده است؟ چون خانه ی خود آن بانوی عصمت را حاکم مدینه بعد از وقعه ی عاشوراء خراب و منهدم ساخته بود چنانچه خانه های زیادی را در مدینه خراب و ویران ساختند حتی خانه ی امیرالمؤمنین (ع) را نیز منهدم کردند. ابن فندق بیهقی (ره) متوفی (565) ه. ق در کتاب لباب الانساب [486] گوید: (و مامد یزید یده الی ترکه الحسین علیه السلام و امواله الا ان سعید بن العاص (کذا فی النسخه) کان والی المدینه فهدم حین سمع قتل الحسین (ع) دار علی بن ابی طالب علیه السلام بالمدینه و دار عقیل و دار زوجه الحسین [ صفحه 691] (ع) أم السکینه) یعنی یزید دست خود را به ترکه ی حسین علیه السلام و اموالش دراز نکرد الا این که سعید بن العاص که والی مدینه بود وقتی که خبر قتل حسین علیه السلام را شنید خانه ی امیرالمؤمنین (ع) را در مدینه و خانه ی عقیل و خانه ی زوجه ی حسین علیه السلام مادر سکینه را ویران ساخت. بیوت و خانه های سائر بنی هاشم

را نیز در مدینه خراب کرده و ویران ساخته و با خاک یکسان نموده اند.

حرفهای ناهنجار عمرو بن سعید

والی مدینه عبارت از عمرو بن سعید بن عاص الاشدق است چنانچه طبری و دیگران نوشته اند و بسیار مرد قسی القلب و درشت کردار و قبیح رفتار و زشت گفتار بوده و خبر شهادت سیدالشهداء (ع) را که ابن زیاد به وی در مدینه فرستاد و او امر کرد منادی در کوچه های مدینه ندا کرده و خبر قتل امام (ع) را اعلان نمود و صدای ناله و شیون از خانه های بنی هاشم از مخدرات و بانوان هاشمیات بلند شد و صدای آنها به خانه ی عمرو بن سعید رسید خندید و به قول عمرو بن معدیکرب متمثل شد: عجت نساء بنی زیاد عجه کعجیج نسوتنا غداه الارنب [487] .و بعد گفت: واعیه بواعیه عثمان. و رو به قبر مبارک رسول الله صلی الله علیه و آله کرده و این جسارت را کرد: (یوم بیوم بدر یا رسول الله فانکر [ صفحه 692] علیه قوم من الانصار). این کلمات و شماتت صادره از او کفر و ملعنت عمرو را آشکارا می سازد و نشان می دهد که بنی أمیه در صدد انتقام جوئی از رسول الله صلی الله علیه و آله بوده اند و چون نتوانستند از خود رسول الله صلی الله علیه و آله انتقام گیرند [488] بعد از وی از امیرالمؤمنین و صدیقه طاهره و امام حسن مجتبی و سیدالشهداء علیهم السلام به مقام انتقام آمده اند. و این عمرو همان شخص است که ابن حجر هیثمی در مجمع الزوائد ج 5 ص 240 و تطهیر الجنان که درهامش الصواعق المحرقه ص 141 چاپ شده از ابوهریره نقل کرده که قال سمعت رسول الله صلی الله علیه

و آله یقول: لیرعفن علی منبری جبار من جبابره بنی أمیه فیسیل رعافه و قد رعف عمرو بن سعید و هو علی منبره صلی الله علیه و آله حتی سال رعافه.

خبر دادن رسول الله از رعاف عمرو اموی

رسول الله صلی الله علیه و آله از رعاف کردن آن شقی در منبر خود خبر داده بوده و همان طور نیز واقع شده و بس است در حق وی که رسول الله صلی الله علیه و آله درباره ی او فرموده: که او جباری از جبارهای بنی أمیه است و همین [ صفحه 693] مرد جبار بعد از رسیدن خبر قتل امام حسین علیه السلام به مدینه امر کرده خانه های بنی هاشم را خراب کرده اند بنی أمیه می خواسته اند آثاری از بنی هاشم و خاندان رسالت نگذارند بماند. سید معاصر مقرم قدس سره در کتاب (مقتل الحسین) علیه السلام گوید: و کان عمرو فظا غلیظا قاسیا امر صاحب شرطته علی المدینه عمرو بن الزبیر بن العوام بعد قتل الحسین (ع) ان یهدم دور بنی هاشم ففعل و بلغ منهم کل مبلغ و هدم دار ابن مطیع و ضرب الناس ضربا شدیدا فهربوا منه الی ابن الزبیر مقتل الحسین علیه السلام ص 406 ط 2 نجف (1376) ق.